1. Zdanie gramatyczne, istnieje tylko wtedy gdy istnieje orzeczenie - czyli słowo wyrażające dzianie się - czas.
2. Zdanie w ludzkim rozumieniu/myśleniu nie istnieje bez orzeczenia/czasu.
3. Zatem każde prawo fizyczne (zdanie) wyrażone ludzką myślą, musi zawierać orzeczenie/czas (imperatyw). Często jest wyrażane w postaci uwikłanej poprzez odległość l, która jest elementem przestrzeni np. c= l/t - stąd: czasoprzestrzeń.
4. Bez orzeczenia/czasu nie dzieje się, żadne zjawisko fizyczne.
5. Podmiot (przydawka), wyrażający/opisujący materię pełni jedynie rolę wtórną wobec orzeczenia/czasu.
6. Tyle ile jest różnych orzeczeń (orzeczników), tyle jest różnych fizycznych czasów.
7. Ludzki umysł jest zmysłem odbierającym cząsteczki czasu/orzeczeń, które fizjologicznie przerabia i wydala w postaci myśli/zdań.
8. Istnieje czas unormowany tykaniem zegara, ale dla każdego z nas czas wyrażany orzeczeniem jest inny.
9. Najmniejszą czasteczką jest orzeczenie/czas "być" i tego czasu odmiany.
