Kampania wyborcza zaczęła się na dobre i PiS, zaskakując nawet wielu swoich współpracowników, zaproponował podniesienie świadczenia 500 plus do 800 plus. Efekt 500 plus osłabiał się wraz ze wzrostem inflacji, która od dwóch lat zaczęła nam mocno doskwierać.
Co prawda większość rozumnych ludzi wie, że przyczyny inflacji tkwią poza Polską, ale nie zmienia to faktu, że zmęczenie podwyżkami cen zaczynało szkodzić władzy. Wynagrodzenia i emerytury są w stanie nadgonić drożejące produkty i usługi, bo mimo pandemii i wojny gospodarka ma się naprawdę dobrze (lepiej nawet niż prognozowała to sama władza) i jest z czego podwyższać. Nie zmienia to jednak faktu, że sztandarowy program PiS został osłabiony przez inflację. Rewaloryzacja wydawała się więc logiczna. Politycy rządzący jednak zaprzeczali, że mają taki zamiar. Powody były oczywiste, przy wzrastającej inflacji łatwo dałoby się zakrzyczeć, że „takie rozdawnictwo” spowoduje dalszy wzrost cen. Trzeba było więc poczekać z ogłoszeniem projektu, aż inflacja zacznie spadać. W maju było to już pewne. Poza tym PiS chciało zaskoczyć trochę przeciwnika i wbrew temu, co mówią komentatorzy, całkiem mu się to udało. Pierwsze reakcje publicystów i polityków związanych z opozycją były krytyczne wobec pomysłu 800 plus. Szybko jednak zorientowali się, że ta płyta jest zgrana, i postanowili ustami Donalda Tuska kompletnie odwrócić narrację. Pomysł lidera opozycji wprowadzenia 800 plus od 1 czerwca to nie żadne „sprawdzam”, lecz „psuję”. Nawet słabo zorientowani wiedzą, że to kompletnie nierealne i chwilowy sukces retoryczny zaraz zamieni się w kolejną niespełnioną obietnicę szefa PO. Ja na miejscu sztabu PiS ustawiłbym 1 czerwca kolejkę pod urzędami miejskimi po „tuskowe”. Obiecali, niech płacą. Jednak mimo oczywistego sukcesu pomysłu zgłoszonego przez Jarosława Kaczyńskiego (wraz z projektem darmowych leków dla najmłodszych i najstarszych oraz darmowych przejazdów autostradami) dobre ostatnio sondaże dla obozu władzy nie okazały się jeszcze lepsze. Prawdziwy skok zaufania nastąpił na przełomie marca i kwietnia, potem poparcie się ustabilizowało, a według niektórych pracowni nieznacznie spadło. Okazuje się, że oburzenie na PO za współudział w ataku na Jana Pawła II przyniosło o wiele większe zmiany w rozkładzie sympatii społecznych, niż skądinąd bardzo dobry pomysł w nowelizacji 500 plus. Wszystkie wielkie manifestacje w Polsce i gwałtowne zmiany poparcia wiązały się z hasłami ideowymi. Nawet nieszczęsny strajk kobiet odnosił się do sfery wolności. Spalił na panewce, bo jednak po drugiej stronie jest więcej ludzi ideowych, co zobaczyliśmy przy okazji marszów w obronie JP II. Program 500 plus miał większe poparcie niż liczba ludzi z niego korzystających – zawierał w przekazie silny element ideowy: troskę o rodzinę i likwidację ubóstwa wśród dzieci. Planując jakąkolwiek kampanię trzeba pamiętać, że nad Wisłą i wszędzie tam, gdzie biją polskie serca, „duch” jest tak samo ważny jak „ciało”. My tak mamy i mnie akurat z tym dobrze.
Tekst pochodzi z najnowszego tygodnika "Gazeta Polska" nr. 21; data: 24.05.2023
