Część 1. Księżyc.
Księżyc to mało gościnna planeta, bez własnej atmosfery.
Życie ludzkie mogło by na nim istnieć jedynie w warunkach bazy księżycowej (sztucznego lub bez mała naturalnego tworu znajdującego się w ściśle określonym miejscu naszego satelity).
Gdzie umieścić bazę, i jakie to miejsce musi spełniać warunki?
Powinno być możliwie jak najbliżej biegunów księżyca z 2 powodów.
Pierwszy to woda, jak twierdzą naukowcy możliwa do odnalezienia w głebokich kraterach na których dno nigdy nie dociera światło słoneczne.
Drugi to względnie stabilna temperatura takich okolic. Księżyc w czasie dnia posiada temperaturę około 400K co rodziło by problemy przebywającym na odkrytym terenie astronautom.
Jednocześnie należy pamiętać, że na księżycu z powodu braku atmosfery temperatury odczuwane są inaczej.
Dodatkowo różnice temperatur między odsłoniętą i ukrytą częścią krateru mogły by pozwolić na zorganizowanie czegoś na kształt elektrowni termalnej, zasilającej stację w energię.
Posiadając energię, koloniści mieli by zasilanie do swych maszyn i łazików.
Odpowiednio kontrolując ilość światła słonecznego (np kierując je zwierciadłami czy rozpiętą odpowiednio folią metalową), można by oświetlać i ogrzewać jakiś rodzaj inspektów czy szklarni.
Posiadając energię osadnicy mogli by pozyskaną wodę rozkładać drogą elektrolizy na tlen i wodór, aby z nich produkować paliwa do procesów chemicznych czy napędu maszyn i pojazdów.
Poniważ księżyc jest stale bombardowany niewielkimi meteorytami, to bazę najlepiej było by zlokalizować pod gruntem księżycowym, np tworząc rodzaj groty ze ścianami wzmacnianymi metalem lub tworzywami sztucznymi z ziemi, lub wyprodukowanymi na miejscu.
Zlokalizowanie wewnątrz krateru teleskopu optycznego, dało by szansę na otrzymanie zdjęć lepszych niż z teleskopu Habla, bo obserwacja była by osłonięta od promieni słonecznych.
Księżyc byłby też doskonałą bazą przesiadkową do dalszych wypraw.
Inne tematy w dziale Technologie
