To jak bardzo jesteśmy kreatywni, w dużym stopniu zależy od naszego nastawienia do rozwiązywanego problemu. Strach przed zadaniem i stereotypowe myślenie o analizowanym zagadnieniu, to główni wrogowie naszych możliwości twórczych.
Trudne zadanie
Grupie studentów mechaniki zadano następujące pytanie:
„To złożony problem, właściwie do dziś dokładnie nie rozwiązany. Przypuśćmy, że 30 elektronów powinno przejść kilkoma grupami kwantowymi z poziomów 5P10 na 5D5. Na skutek błędów regulacji akceleratora, kwantowe przejście odbyło się mniejszą ilością grup – o 1 mniejszą od założonej. W rezultacie w każdą z grup weszło po 5 elektronów więcej.
Jaka było projektowana liczba grup elektronowych?”
Od razu podniosły się głosy, że to problem dla fizyków kwantowych, a nie dla inżynierów oraz że rozwiązywanie tak trudnych zadań na wykładach, w znikomym stopniu przysłuży się dla poszerzenia wiedzy.
Jednak gdy przeformułowano zadanie na następujące:
„Żeby wysłać 30 kolonistów na ferie zamówiono busy, ale na oznaczoną godzinę nie przyjechał jeden bus. Dlatego do pozostałych busów weszło 5 kolonistów więcej.
Ile busów zamówiono?”
Zadanie rozwiązano od razu, gdyż jeden ze studentów domyślił się, że chodziło o trzy autobusiki, ponieważ mieszczą one zwykle od 10 do 15 osób. Z kolei rozwiązanie całego zadania na papierze, zajęło raptem około trzech minut.
To co uniemożliwiło studentom rozwiązanie problemu za pierwszym razem, to strach przed nieznanym, czyli zamykanie umysłu na obco brzmiące terminy i wyrażenia. Gdy na jakimś terenie czujemy się niepewnie, to zaraz gdzieś ulatuje nasza kreatywność. Ergo to pewność siebie w nowym otoczeniu, czyni nas odpornym na porażkę i związany z nią stres pourazowy.
Pewność siebie uzyskujemy poprzez uświadomienie sobie prostego faktu, że wszystkie problemy są podobne, ubrane są tylko w inne szatki, czyli słowa. Gdy odrzucimy tą otoczkę, czyli rozbierzemy problem na czynniki – to od razu okaże się, że obcy z pozoru grunt, staje się dla nas jakoś dziwnie znajomy.
Wszystkie stojące przed nami skomplikowane zadania musimy sobie najpierw przetłumaczyć – na potoczną, naszą – „mowę ojczystą”.
Stereotypy pojęciowe
Dodatkowo należy wyzbyć się stereotypów związanych z nazwami. Przyporządkowując pojęciom określone cechy nieświadomie ulegamy NLP, czyli programowaniu neuro – lingwistycznemu.
Powiedzmy, że ktoś chciałby wiedzieć jak zrobić:
„duży sześcian ze szkła, z setkami dziurek o milimetrowej średnicy.”
Po takim sformułowaniu zagadnienia stajemy przed nie lada wyzwaniem. Zaczynamy od razu widzieć produkt gotowy, czyli szklany sześcian z dziesiątkami maleńkich otworów.
Niektórzy będą proponowali wiercenie mechaniczne, pozostali laserowe, ale szkło od podwyższonej temperatury popęka. Inni po bardziej wnikliwym przeanalizowaniu zagadnienia w końcu stwierdzą, że problem takiego dziurawienia szkła, jest na dziś jeszcze technicznie nierozwiązywalny.
A wszystko dlatego, że myśląc o problemie widzieli tylko to co kryje się za słowami. Widzieli produkt – szklaną bryłę i zagadnienie techniczne, zrobienie w nim setek dziurek.
Rozwiązaniem jest wyciągnięcie setek cienkich szklanych nitek, zwinięcie ich razem w pęk w kształcie kwadratu i ucięcie na końcach – tworząc tym samym równy sześcian. Przestrzenie pomiędzy małymi okrągłymi cylindrami będą naszymi otworami.
Otwory o małej średnicy pomiędzy nimi oczywiście nie będą okrągłe.
Ale kto powiedział, że otwory muszą być okrągłe?
No właśnie powiedziało nam to stereotypowe myślenie o słowie dziurki. Mówisz „otwór”, myślisz „okrągły otwór”. Zawężenie naszej kreatywności do myślenia o owalnych dziurkach zamknęło nam drogę do możliwego rozwiązania. Łącząc ze sobą szklane pręty, nigdy nie stworzymy pomiędzy nimi okrągłych otworów.
Bardzo często specjalizacja zawodowa zawęża możliwości twórcze umysłu. Przyzwyczajając nas do standardowych i sprawdzonych rozwiązań, dodatkowo narzuca nam specjalistyczny język – ściśle określony – mało elastyczny.
W miarę dorastania i uczenia się nowych pojęć, prawie każde słowo zostaje obudowane stereotypowym wyobrażeniem. To dlatego dzieci nie mające jeszcze w pełni rozwiniętego aparatu pojęciowego, są od dorosłych bardziej kreatywne.
Chcąc ponownie stać się twórczym musimy nauczyć się na chwilę zapominać wszystkie „oczywiste” skojarzenia narzucane nam przez dane słowo. Powinniśmy na moment ponownie stać się dzieckiem.
Szerokiej drogi!
Dostępnych dróg rozwoju naszej kreatywności mamy bardzo wiele. W naszej twórczej wędrówce napotykamy ciągle wiele ciekawych szlaków.
Niestrudzonym odkrywcom życzę szczęścia na wybranym odcinku podróży polecając słowa jakie wypowiedział Albert Einstein:
„Wszyscy wiedzą, że czegoś się nie da zrobić,
a potem pojawia się ktoś – kto tego nie wie,
i on właśnie to robi.”
Rozwiązanie zadania:
X – liczba busów
Y – liczba osób
30 = (x-1)(y+5)
30 = xy
y=30/x
30=(x-1)(30/x+5)
5x-5+30-30/x=30
5x-5-30/x=0
5x^2-30-5x=0
x^2-x-6=0
delta
x=3
ZibiKendo
ZAPROSZENIE: Jakże wiele osób pisze do szuflady, ile wspaniałych tekstów jest ukrytych przed Czytelnikami, ile wśród Was jest prawdziwych talentów, które do tej pory nie doczekały się odkrycia.Chcemy dać Państwu szansę, chcemy pokazać światu owoce Państwa talentu i pracy. Zapraszamy do tworzenia największej i jedynej w Polsce Biblioteki Literatury Niezależnej. W naszej wspólnej Bibliotece każdy z Państwa będzie mógł umieścić swoją książkę,tomik poezji czy zbiór opowiadań. Nikt z Państwa nie zostanie pominięty, każda pozycja znajdzie swoje miejsce, każda będzie mogła doczekać się recenzji. Przedsięwzięcia na taką skalę nie doczekały się biblioteki „tradycyjne”, ani wirtualne.Żeby móc podjąć współpracę z nami należy przesłać na nasz adres, wybrane przez siebie pozycje w jednym z dwóch formatów – pdf lub doc - o objętości nie większej niż 11 MB.Do przesyłki prosimy dołączyć albo imię i nazwisko autora, albo pseudonim artystyczny, pod jakim chce występować, a także kilka słów na temat proponowanej przez siebie pozycji, nie więcej jednak jak 5 zdań. Jeśli autor chce się jakoś przedstawić Czytelnikom prosimy również o kilka słów o sobie. Jeśli autor posiada bloga lub stronę internetową i chce je udostępnić prosimy o podanie adresu powyższych. Adres do kontaktu z nami: tosterpandory@gmail.com pod który należy również przesyłać teksty i publikacje.Naszym celem jest udostępnienie jak najszerszej publiczności Państwa dzieł bezpłatnie, nie będziemy żądali ani od Autorów ani od Czytelników żadnych opłat, czy to za umieszczanie czy pobieranie pozycji z naszej biblioteki. Jedyną rzeczą, jaka nas interesuje jest upowszechnianie na jak największa skalę nie odkrytych jeszcze słów – Waszych prac. REDAKCJA TOSTERA PANDORY - ADRES BIBLIOTEKI http://sites.google.com/site/tosterpandory/home Link znajduje się poniżej w dziale polecane strony
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Technologie
