Dziś napisała 1maud, nawiązując do wypowiedzi prezydenta Polski, o tych, co nie przeczekiwali stanu wojennego, tylko z nim walczyli i stali się jego ofiarami ("O tych, którzy moczyli nogi"). Ale gwoli prawdy historycznej chcę powiedzieć, że w Polsce byli i tacy, co nie walczyli z komunizmem - wiem to dobrze, bo ja taki, przyznaję z przykrością i ze wstydem, byłem. Może jestem jedynym takim kimś w kraju bohaterów i jak nie dam tu tego świadectwa, to historia uzna, że wszyscy walczyli z komunizmem. A tak historia będzie dokładna: walczyli wszyscy z wyjątkiem jednego. Nie walczyłem, pomimo tego, że już całe dziesięciolecia przed stanem wojennym uważałem, że trzeba i miałem potrzebę zbrojnej walki z komunizmem, ale z powodu tchórzostwa nie robiłem nic. Natomiast w stanie wojennym poszedłem na demonstrację z rowerem, by - w razie czego szybciej zmykać. W pewnym momencie demonstrację w rejonie Placu Konstytucji w Warszawie zaatakowało Zomo. Wszyscy zaczęli uciekać, z rowerem był kłopot, bo uciekający potykali sie o niego, a ja nagle tuż obok siebie ujrzałem kolegę, który 15 lat wcześniej wyemigrował do Anglii. Tak mnie zaskoczył i ucieszył jego widok, że zapomniałem, gdzie jestem, rower położyłem na bruku i rzuciliśmy się sobie w ramiona. W tym czasie wszyscy uciekli i zostaliśmy z kolegą na pustym placu, a ku nam biegła z pałkami szarża ZOMO. Widziałem dokładnie ich wykrzywione różnymi napiętymi minami twarze, mieli na twarzach jak gdyby utrwalone dziwaczne tiki. Lecz oto zomowcy omijali starannie nas i biegli dalej w pogoni za uciekającym tłumem. Może sądzili, że skoro nie uciekamy i swobodnie, śmiejąc się rozmawiamy, to jesteśmy elitą narodu czyli tajniakami SB? Tak raz jeden w życiu uchodziłem za elitę.
Nie banuję. Kłótnie na blogach, obrzucanie się uszczypliwościami itd - mam za nudne, nierozwijające.Blog prócz tekstów na różne tematy, zawiera także liczne teksty - ze zdjęciami - krajoznawczo-turystyczne, propagujące mniej znane, a ciekawe, rejony Polski.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
