Od lat słyszymy, że Unia Europejska to przykład przejrzystości i uczciwości. Tymczasem za kulisami trwa coś, co coraz bardziej przypomina zamknięty klub znajomych, którzy wymieniają się stołkami i kontraktami.
Czy ktoś jeszcze wierzy, że wysokie unijne stanowiska dostaje się za kompetencje? Spójrzmy na przykłady – byli politycy, którzy po odejściu z rządów nagle lądują w lukratywnych strukturach Komisji lub w zarządach europejskich agencji. Oficjalnie: „doświadczenie”. W praktyce: lojalność wobec układu.
Niedawny raport Europejskiego Trybunału Obrachunkowego pokazał, że ponad 40% konsultantów w projektach unijnych ma bezpośrednie powiązania z firmami, które później korzystają z tych samych funduszy. Bruksela zamiata sprawę pod dywan, mówiąc o „nieumyślnych błędach proceduralnych”. A zwykli podatnicy, jak zawsze, płacą.
Europa potrzebuje nie tylko demokracji na papierze, ale realnej kontroli nad tym, kto i za co dostaje unijne pieniądze.
Jako niezależny dziennikarz śledczy i analityk koncentruję się na tematach, które mają bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo publiczne i jakość demokracji w Polsce i regionie. Moje dochodzenia łączą tradycyjne źródła dziennikarskie z analizą danych i open-source intelligence (OSINT). Pracuję nad ujawnianiem sieci interesów ekonomicznych, mechanizmów przenikania wpływów zewnętrznych oraz przypadków nadużyć w instytucjach publicznych. W swoich tekstach stawiam na rzetelność, transparentność źródeł i etyczne podejście do informatorów.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
