Polska silna i przewodząca

Rządy i banki centralne zniszczyły tradycyjne narzędzia krótkoterminowej (keynesowskiej) polityki gospodarczej. Praktycznie zerowych stóp procentowych nie można bardziej obniżać, bo przekształciłyby się w formę opodatkowania oszczędności i groziłyby runem na banki. Z kolei wzrost wydatków budżetowych znajduje się pod gilotyną ataku spekulantów wobec rosnącego długu publicznego. Okoliczności te są już przyznawane przez establishment nawet w Polsce.

Kryzys stał się okazją do stosowania niestandardowych narzędzi polityki gospodarczej. Przoduje w nich System Rezerwy Federalnej w Stanach Zjednoczonych oraz Europejski Bank Centralny. Poluzowanie ilościowe polegające na emisji pieniądza osadzającego się w bankach komercyjnych ma za zadanie chronić te banki przed plajtą oraz wściekłością obywateli wobec bankierów i polityków.

W Polsce pojawiła się odmienna koncepcja polegająca na rozwiązaniu gordyjskiego węzła wzajemnego zadłużenia na świecie. W „Wadach i potrzebach naszych systemów bankowych” zaproponowano m.in. użycie rezerw walutowych banku centralnego do spłaty publicznego zadłużenia zagranicznego oraz finansowania prorozwojowego importu z krajów emitentów światowego pieniądza rezerwowego. Propozycja została rozwinięta w „Biczu na bankierów” oraz w „Nie rzucim ziemi”. Jak dotąd jest zbyt szokująca dla nauczonych naśladownictwa, pozbawionych innowacyjności i wygodnie oczekujących emerytury włodarzy polityki fiskalnej i monetarnej.

A jednak rezerwy walutowe nie są świętą krową. Rząd Japonii zadecydował, że 100 mld dolarów japońskich rezerw (rząd wielkości całości rezerw walutowych Polski) zostanie bezzwłocznie użytych dla wsparcia gospodarki. Japończycy wymieniają trzy cele: wsparcie eksporterów, oszczędzanie zasobów energetycznych i pomoc w nabywaniu firm poza granicami Japonii.

Pierwsze dwa cele skupiają się na poprawie eksportu netto (eksport minus import) jako jednego ze składników Produktu Krajowego Brutto. Eksport netto Japonii doznaje ciosów na skutek umacniania się jena, na którego rzucili się spekulanci szukając bezpiecznego schronienia dla swych wirtualnych kapitałów. Wsparcie eksporterów dzięki rezerwom zagranicznym prawdopodobnie przybierze jakąś formę dopłat do cen uzyskiwanych przez przedsiębiorstwa japońskie za granicą. Jest to forma protekcjonistyczna, która może wywołać retorsje zagranicy zagrożonej większym importem z Japonii. Oszczędność zasobów energetycznych można uzyskać poprzez kupno za granicą nowoczesnych energooszczędnych technologii opłaconych środkami z rezerw. W konsekwencji nastąpi zmniejszenie importu przez Japonię surowców energetycznych.

Istotne znaczenie dla stabilności światowego systemu finansowego ma trzeci program - nabywania przez Japończyków przedsiębiorstw zagranicznych. Stanowi wykorzystanie okazji polegającej na silnej walucie krajowej, dzięki której zakupy za granicą dla Japończyków są bardzo tanie. Ale przede wszystkim jest to jednoznaczny sygnał, że Japończycy postanowili zdywersyfikować swoje rezerwy. Wzorem Chińczyków będą prawdopodobnie zastępować coraz bardziej śmieciowe rezerwowe aktywa dolarowe i w euro realnymi nabytkami. Oznacza to jednak wzrost podaży obligacji amerykańskich i europejskich (główny rodzaj aktywów zagranicznych banków centralnych na świecie) i dalsze pogłębienie niestabilności rynku finansowego.

Rządzące Polską po dziadowsku dziady z rządu i opozycji nie są przygotowane, ani merytorycznie, ani mentalnie na wyzwania które stają przed Polakami i Polską. Nieuchronnie nadchodzi czas przejęcia władzy przez młodych. Dynamika i innowacyjność młodych nada Polsce siłę i zapewni przewodzenia w Europie i na świecie.