Taki tytuł nosi jeden z podrozdziałów książki Marguerite A. Peeters pt. „Globalizacja zachodniej rewolucji kulturowej”, Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa 2010 . Zachęcając P.T. Blogerów do przeczytania całej (264 str.) książki – dobrego kryminału na Nowy Rok 2019 i to wcale nie S.F. - niniejszym podaję treść przedmiotowego podrozdziału.
„Rewolucja, o której tu mowa, była rewolucją kulturową. Była to cicha rewolucja. Rozegrała się bez rozlewu krwi, bez zamachów stanu, bez wstrząsów strukturalnych i instytucjonalnych, bez represji politycznych, bez przemocy, bez otwartej konfrontacji, bez naruszania zasad demokratycznych. W żadnym kraju świata nie odbyła się nawet jakakolwiek otwarta debata publiczna na temat treści czy implikacji owych rewolucyjnych twierdzeń. Rewolucja nie zostawiła po sobie totalitarnego reżimu politycznego. Nie stworzyła „światowego rządu”. Choć doprowadziła do fundamentalnej reinterpretacji roli instytucji, ich samych w sensie formalnym nie zmieniła. Choć wywarła decydujący wpływ na zmianę interpretacji prawa, sama stworzyła stosunkowo niewiele instrumentów prawnych. Innymi słowy, instytucjonalna fasada pozostała niezmieniona, natomiast pokoje budynku mają już nowych mieszkańców. Wewnątrz instytucji, firm, kultur, rodzin i religii zmieniły się wartości, mentalność, styl życia i zachowania. Jej niemal niewidoczny charakter tłumaczy po części brak jakiejkolwiek zorganizowanej opozycji lub przejawów oporu, co bynajmniej nie pomniejsza odpowiedzialności tych, którzy nie traktowali dokonującej się rewolucji poważnie.
Rewolucja została przeprowadzona ukradkiem, w sposób nieformalny, rozproszony, równoległy, „poziomy”, wewnętrzny lub od środka, bez hałasu, praktycznie poza ludzką świadomością. Wszystko odbyło się w drodze konsensusu, w ramach ewolucyjnego procesu zmian. W tym celu agenci zmian posługiwali się takimi technikami i strategiami, jak: ułatwianie, uwrażliwianie, podnoszenie świadomości, udział zwykłych ludzi, mobilizacja, edukacja rówieśnicza, edukacja nieformalna, objaśnianie wartości, dostosowanie kulturowe, integracja „holistyczna" i przekształcająca, budowanie potencjału, budowanie konsensusu, harmonizacja kulturowa, tworzenie i globalizacja nowego języka, dialog, włączenie w główny nurt (mainstreaming), slogany, „sesje” i seminaria szkoleniowe, podejście uwzględniające kontekst kulturowy, negocjacje, zarządzanie relacjami, nabywanie wiedzy praktycznej (know-how} i umiejętności życiowych, uaktywnianie środowiska, narzędzia metodologiczne, posiadanie na własność, przyswajanie, współpraca partnerska, demokracja uczestnicząca, dobre zarządzanie sprawami, „społeczeństwo obywatelskie”, ruch zwykłych obywateli, sieci ponadnarodowe, współpraca oraz inne „miękkie” i subtelne metody.
Ze względu na ograniczoną ilość miejsca w niniejszym rozdziale omówimy zaledwie kilka z nich.
Skuteczność manipulacji za pomocą tych technik społecznej transformacji była tak wielka, że wykorzystywano je do ukrywania i narzucania wszystkim programu działania należącego tylko do nielicznych.
Zauważmy przy okazji, że choć metody stosowane przez agentów zmian kulturowych nie naruszały zasad procesów demokratycznych, w istocie często po prostu je zastępowały. Budowanie konsensusu coraz częściej zastępuje głosowanie większościowe lub hierarchiczne procesy decyzyjne; edukacja nieformalna powoli zajmuje miejsce tradycyjnego programu nauczania; system zarządzania sprawami świata po cichu zastępuje tradycyjne mechanizmy wielostronnych stosunków międzyrządowych. Przejście w kierunku nowej cywilizacji jest już zaawansowane, a odwrót wydaje się niemożliwy.”
