Z naszego życia zniknęły osoby bardzo ważne i cenne dla Polski. Każda z nich myślą i przede wszystkim czynem pracowała nad lepszą mądrzejszą Polską. Bez nich będzie trudniej. W mgnieniu oka “in ictu oculi” odeszły osoby z panteonu władzy. Osobiście odczułem to jako kopniak “Vanitas” ulotności naszej egzystencji, poglądów i wizji państwa. Ma to także odzwierciedlenie w sferze intelektualnej, gdzie jesteśmy skłonni do pochopnych ocen i nietrafionej krytyki. Jednak żywię nadzieję, że w obliczu kolejnej tragedii Narodu Polskiego okażemy się Narodem, który na zgliszczach buduje lepszą przyszłość i jakość. Przeżycia i doświadczenia z tej tragedii pozwolą nam działać lepiej i myśleć mądrzej. Na fundamentach pomnikowych wspomnień i pamięci poległych zbudujemy nowe poglądy i idee ludzi, którzy odeszli, przetrwają właśnie dzięki nam. Dzisiaj o godzinie 9.00 zakończył się Sakrament Chrztu mojej córki Tosi (piszę ten tekst 10 kwietnia). Coś umiera, coś się odradza, wyrasta na ziemi spulchnionej krwią i użyźnionej pamięcią. Wierze, że plon będzie wart tej ofiary. Miałem okazję poznać kilku z tych ludzi, którzy odeszli. Byli pełni zapału, nadziei. Byli dumni i pewni siebie. Tak jak my. Myśląc o o naszym stosunku do siebie i innych, pamiętajmy o zasadzie Vanitas.
http://www.1st-art-gallery.com/thumbnail/102739/1/In-Ictu-Oculi-1670-72.jpg
post był publikownay na blogu Przemka Bogusza:Otwock 24
