Panie Igorze, kogo Pan zaprosił?

 

 

 

 

Niewypałem okazało się przeświadczenie Pana Igora Janke, że nauczycielki zaproszone do studia TVPInfo do programu „Minęła dwudziesta” będą umiały dyskutować na temat podręczników szkolnych. To temat trudny, wymagający znajomości rynku wydawniczego podręczników, mechanizmów jego działania, zamówień autorskich, procesów wpisywania podręczników na listę MEN oraz całej procedury lobowania na rzecz wydawnictw.

 

Cały program był nierzetelny, prócz krótkiego filmiku, ale to oczywiście pośrednia wina gospodarza, bo panie nie miały wiele do powiedzenia, choć idealnie wypełniły polityczną linię rządu.

 

Z ich wypowiedzi wynikało, że sytuacja na rynku podręczników nie budzi niepokoju. Jest dobrze, a nawet lepiej. Wyprawkę dla pierwszoklasisty można kupić, jeśli się chce, za 150 zł, to zły Giertych nakazał 3-letni cykl wyboru podręczników, ale dobre PO szybko ten zapis zlikwidowało.

 

Obie panie zaproszone do studia skompromitowały się zupełnie. Pierwsza, o sposobie mówienia flegmatyczno-usypiającym, nauczycielka matematyki (nie wiemy w jakim typie szkoły), matka czworga dzieci, a w związku z tym z niewielkim stażem w szkolnictwie, pomyliła podstawę programową z formami pracy, dając przykład korelacji treści podręcznika z tablicami interaktywnymi. Gdyby wykazała się tylko nieznajomością tematu, ale posunęła się dalej, oskarżając nauczycieli, że za laptopa lobbują na rzecz konkretnego wydawnictwa.. To zachowanie haniebne tym bardziej, że oskarżenie rzucone w przestrzeń medialną bez żadnego dowodu. Ot, słyszała od kogoś o takich praktykach.

Druga, posłanka PO, a wcześniej nauczycielka, skompromitowała się opowieścią o wyborze podręcznika, który później musiała zastąpić innym, bo polecenia ćwiczeń były niezrozumiałe dla uczniów i dla niej samej. Widać przy wyborze kierowała się tylko okładką.

 

Proces wyboru obowiązującego w szkole podręcznika odbywa się na poziomie zespołów przedmiotowych, bez udziału dyrektora i rady rodziców.. To przecież nauczyciele, nie rodzice, mają obowiązek zapoznania się z podręcznikami dostępnymi na rynku, recenzowania ich, aby decyzją zespołu przedmiotowego, wybrać najlepszy z nich. Zresztą podręcznik nie jest tak ważny, bo dobry nauczyciel potrafi poradzić sobie bez niego. I często radzi, ponieważ uczniowie nie mają podręczników nawet przez półrocze. Ważna jest podstawa programowa, cele edukacyjne, określenie wymagań programowych, systemu oceniania, czy diagnozowania wyników. Nauczyciel z dobrym przygotowaniem merytorycznym i pedagogicznym, umiejący ciekawie zorganizować proces dydaktyczny, z podręcznika może zrezygnować.

 

Gdyby Igor Janke zaprosił np. K. Wieleckiego, specjalistę od edukacji, program mógłby wyglądać inaczej. A już na pewno byłby profesjonalny. Również ja bez trudu poradziłabym sobie z trudną materią. W swoim życiu zawodowym uczyłam i dzieci, i dorosłych, byłam doradcą metodycznym i autorką podręcznika do nauki języka polskiego. Radzę więc staranniej wybierać rozmówców do programu, bo jego finał może obrócić się przeciwko gospodarzowi.