Jak drukował się Plan Pięcioletni.
W 1929 r. Józef Stalin poprosił Jana Berzina, szefa Czwartego Zarządu Armii Czerwonej (wywiad wojskowy), o opracowanie planu pozyskiwania obcej waluty i przez produkcję fałszywek podkopywanie fundamentów kapitalizmu. Wybrano zespół doświadczonych fałszerzy kierowany przez niemieckiego grawera, spod którego ręki wychodziły podróbki paszportów dla Kominternu w Berlinie. Zrobił matryce do banknotu Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych o nominale 100 dolarów, które nie tylko doskonale odwzorowywały portret Benjamina Franklina, ale także umieszczały na każdym rachunku indywidualny numer seryjny. Pieniądze były drukowane na doskonałym papierze i nie do odróżnienia gołym okiem. Kriwitski vel Samuel Ginzberg był zamieszany w ten spisek, polegający na drukowaniu fałszywych 100-dolarowych banknotów i wykorzystywaniu ich w Europie, Azji i Ameryce do kupowania za pomocą gotówki tego, co potrzebował Związek Radziecki w ramach Planu Pięcioletniego. Jednym ze sposobów, w jaki Kriwitski zamieniał podróbki na prawdziwą walutę w różnych nominałach, było kupowanie żetonów w kasynach, granie przez chwilę, przegrywanie, a następnie spieniężenie pozostałych żetonów.
Aleksander Orłow vel Lejba Feldbin był kolejnym agentem NKWD, który był zamieszany w te działania. Przestępstwo wykryto, gdy jeden z agentów, Franz Fischer, przekazał 19 000 dolarów do banku Sass & Martini w Berlinie. Jednym z powodów odkrycia było to, że Departament Skarbu USA wyemitował nowe banknoty o wartości 100 USD, które były nieco mniejsze niż fałszywki.
