Antyreligijna sowiecka propaganda, pop i kontrewulucjoniści przykryci okładką Bibli.
Antyreligijny sowiecki plakat propagandowy, rosyjski tekst brzmi "Zakaz święta religijnego!"
W 1929 r. Zmieniono sowiecki kalendarz, zastępując siedmiodniowy tydzień pracy sześciodniowym, z pięcioma dniami pracy i szóstym dniem wolnym; po to, aby zmusić do pracy w niedzielę, zamiast pójścia do kościoła. Radzieckie władze wprowadziły środki mające za cel zaprzestanie obchodzenia świąt Bożego Narodzenia i innych świąt religijnych. Na przykład, 25 i 26 grudnia ogłoszono "Dniami uprzemysłowienia", w których to dniach cały kraj był zobowiązany do świętowania narodowego uprzemysłowienia poprzez bycie w pracy przez cały dzień.
Religijność była przedstawiona w oficjalnej propagandzie jako zaburzenia psychiczne a nawet zachowania przestępcze. Podręczniki dla uczniów starały się budzić pogardę dla wierzących; pielgrzymi byli przedstawiani jako kretyni, odpychający alkoholicy, syfilitycy, zwykli oszuści a kler wyciągający od ludzi pieniądze. Wierzący byli traktowani jak szkodliwi pasożyci, którzy szerzą ignorancję, brud i choroby, które muszą być zlikwidowane.
Antyreligijna propaganda, aby demonizować aktywnych wierzących, promowała postawę wrogości wobec nich jako " robactwa " lub "szumowin" i to było pod pewnymi względami podobne do współczesnej antysemickiej propagandy nazistowskich Niemiec . Władze komunistyczne uważały, że stworzenie tego sposobu myślenia jest kluczowe, aby społeczeństwo zaakceptowało kampanię antyreligijną.
W prasie posądzano wierzących o zbrodnie, usprawiedliwiąc tym aresztowania i zsyłki do łagrów. Oskarżenia o lubieżne zachowania i choroby przenoszone drogą płciową były stosowane wobec duchownych, gdzie tylko było to możliwe. Propaganda utrzymywała, że jedynym powodem, dla którego inteligenty człowiek zostałby księdzem, byłby moralny upadek i nieuczciwość w celu wykorzystywania innych ludzi.
W Polsce bardziej subtelna metoda zakłócania świąt chrześcijańskich wiązała się z nadawaniem bardzo popularnych filmów jeden po drugim w wielkie święta, gdy wierzący zwykli uczestniczyć w procesjach religijnych, zwłaszcza podczas obchodów Wielkanocy.
