Propaganda filmowa
Przedstawiając tło, środowisko i postacie, które zachowują się w określony sposób, każdy film można uznać za propagandę. Termin ten jest jednak zwykle ograniczony do zdjęć zrobionych umyślnie w celu wywarcia wpływu na opinię lub argumentowania swojego punktu widzenia. Do nich należy również kino religijne czy antyreligijne. W XX wieku najpotężniejszym i najbardziej konsekwentnym użyciem kina propagandy były Sowiety.
Jeżeli po rewolucji w 1917 r. sowieckie filmy eksplodowały autentycznym ideowym przekonaniem to stopniowo w latach trzydziestych i czterdziestych, podczas reżimu stalinowskiego, reżyserzy, tacy jak Eisenstein czy Aleksander Dowżenko pracowali pod surowymi ograniczeniami.
Nazistowskie Niemcy tworzyły w latach trzydziestych własną propagandę, najbardziej zapamiętana pozostanie Leni Riefenstahl i Triumph des Willens, przerażający spektakl wielkiego nazistowskiego zlotu, który w rzeczywistości został wykreowany na potrzeby filmu. Wcześniejszy film tej samej autorki Triumf Wiary, został wycofany z dystrybucji ze względu na obecność obok Hitlera, Rohma, ofiary Nocy Długich Noży.
Niewielu filmowców przyznałoby się do tworzenia propagandy, chociaż w rzeczywistości wiele tak zwanych filmów edukacyjnych i fabularnych, może być postrzegane jako przykłady propagandy. Ta forma filmu nosi piętno ze względu na swój nieskrywany cel: wpływać na idee i zmieniać zachowania. Artystyczne kino może również służyć jako narzędzie propagandy.
Encyclopedia Britannica pod hasłem Propaganda, jako jeden z przykładów filmowej twórczości propagandowej podaje polski film Wzywam Mr. Smitha (Calling Mr. Smith)
Wydział Filmu w Ministerstwie Informacji i Dokumentacji działający przy Rządzie RP w Londynie, przygotował animację w reżyserii Stefana i Franciszka Themersonów mającą wstrząsnąć sumieniami brytyjskich obywateli. Tytułowy Pan Smith oznacza przeciętnego Brytyjczyka, który aby zapewnić sobie spokój ducha, woli przymykać oczy na okrucieństwa popełniane przez Niemców przeciwko pokonanym narodom.
Film Themersonów składa się po części z autentycznego materiału wojennego i silnie podkreśla spustoszenia w kulturze krajów okupowanych, które były wynikiem "kultury" III Rzeszy wbrew temu, że sami Niemcy chwalili się swoimi wybitnymi postaciami jak Goethe i Beethoven. Animacja została wykonana przy użyciu przygotowanych ręcznie slajdów. Obrazom towarzyszyły fragmenty utworów Chopina, Bacha i Szymanowskiego, splecione z nazistowskimi pieśniami ( Horst-Wessel-Lied ). Film Themersonów spotkałał się z dużym zainteresowaniem ze strony społeczeństwa brytyjskiego. Choć wciąż okrucieństwa niemieckie traktowane były z wielkim niedowierzaniem.
Propaganda przenosi nas teraz do epoki cyfrowej, wykorzystując boty, algorytmy, aby tworzyć propagandę obliczeniową i rozpowszechniać fałszywe lub stronnicze internetowe wiadomości za pośrednictwem mediów społecznościowych.
