Można pewne zjawiska o mniej lub bardziej powszechnym charakterze interpretować dwojako. Można je interpretowac jako swobodną ekspresję jednostek, które z takową ekspresją trafiły na właściwy moment, na swoje pięć minut i koncentrować się na cechach tych jednostek. Można je także interpretować jako zjawiska promowane przez system, ze względu na kompatybilność danych zachowań z regułami tworzącymi jądro systemu.
Pierwszy sposób interpretacji nadaje się do opisu fazy tworzenia się systemu, podczas gdy drugi pokazuje jak utrwalony system generuje standardowo określone typy zachowań.
Niektórzy autorzy usiłują interpretować obecną polaryzację polityczną jako swobodną ekspresję postaw, wg pierwszego modelu, które opisuje się w zupełnym, oderwaniu od przesłanek systemowych. Tymczasem ta polaryzacja nie jest żadną swobodną ekspresją rozemocjonowanych ludzi, lecz jest systemowo zaplanowaną manipulacją.
Przebiegała ona w kilku etapach:
1. Już na początku transformacji mieliśmy do czynienia z pedagogiką wstydu, forsowaną przez michnikowszczyznę i Giewu.
2. Potem nastąpił etap przemysłu pogardy profesjonalnie realizowany przez środowisko PO i Palikota w ramach zorganizowanego już układu postkomunistycznego. Jego wyrazicielem stał się TVN, który przejął rolę Giewu.
3. W kolejnej fazie, która możemy określić jako fazę szantażu finansowego, do akcji musieli się włączyć mecenasi zewnętrzni z Unii Europejskiej, reprezentujący mecenasa niejawnego czyli Niemcy, starając się groźbami represji unijnych wymusić rezygnację z reform, tacy jak Timmmermans czy Verhofstadt. Jako że te poczynania też nie przynosiły założonych efektów w postaci zmiany władzy, nastąpiło wzmożenie emocjonalne, ukoronowane sformułowaną bez ogródek groźbą zagłodzenia w wystąpieniu niemieckiej polityk z Komisji Europejskiej.
Ciekawe czy ostrzeżenie Kaczyńskiego, że Polska zdecydowanie się tym próbom przeciwstawi, odniesie skutek.
Widzimy więc wyraźnie, że mamy do czynienia z polityką imperialną Niemiec pod przykrywką UE, zmierzającą do podporządkowania peryferii imperium centrum w Berlinie i Brukseli. A do tego by ta polityka przebiegała gładko trzeba zlikwidować bunt na peryferiach i przekształcić Unię w państwo federacyjne.
