Znalazłem sondaż z pytaniem czy Polacy walczyliby tak jak Ukraińcy w obronie Ojczyzny. Pytanie niezbyt precyzyjne bo mitotwórcze dotyczące mojej wiedzy o postawach innych ludzi. Bardziej miarodajne byłoby pytanie bezpośredne - co być zrobił w razie wybuchu wojny ?
Okazuje się, że tylko połowa sondowanych stwierdza, że Polacy stanęliby do walki. Ale nie mam pojęcia czy taki sondaż jest miarodajny.
Z dyskusji na temat postaw mlodego pokolenia wyłania się niezbyt przyjemny obraz, więc zająłbym się nieco odmiennym problemem Trzeba sobie zdać sprawę z faktu, że mamy problem, bo część młodego pokolenia, nie wiadomo jak dużą, za sprawą systemu konsumpcjonistycznego, marketingu, popkultury i marnej edukacji wyemigrowała do matrixu i pytanie takich o decyzję w przypadku wybuchu wojny może wprawić takie umysły w osłupienie. Brak wyksztalcenia, szczególnie w zakresie matematyki, sprawia, że umyka tym ludziom fakt, że każdy dzień bezmyslnego choć pokojowego bytowania zwiększa, zgodnie z teorią prawdopodobieństwa, ryzyko wybuchu konfliktu.
Stąd potrzeba budzenia świadomości, żę jeżeli chcesz pokoju, szykuj się do wojny. lecz by taka świadomość mogłá się pojawić najpierw powinny ją poprzedzić pewne działania praktyczne praktyczne.
Ale na razie odpuściłbym kwestię postaw na wypadek wojny, Wojna wymaga szczególnej odwagi, ale odwaga przydaje się także w innych pokojowych sytuacjach. I tu należałoby postawić pytanie o to, jak Polacy reagują na pośrednie zagrożenia dla bytu narodu, związane czy to z wojną hybrydową czy też motywowane ciągotami totalitarnymi w Unii Europejskiej. To byłoby pytanie o odwagę cywilną. Wydaje mi się, że pozamykane w bańkach informacyjnych młode pokolenia takiej odwagi nie wykazują.
Przydałyby się jakieś zbiorcze badania nad postawami młodych.
Z natury jestem optymistą, ale teoria nakazuje tu sceptycyzm. Z teorii wynika bowiem, że postawy jednostek uwarunkowane są systemowo i nie są wytworem racjonalnej oceny rzeczywistości. Przykładowo hasło wolności jest na ustach większości ludzi, ale ich praktyka temu zaprzecza, bo ludzie sami zakładają sobie pęta, uznając że wolność to dowolność, a do tego ignorując inne kluczowe czynniki współwystępujące z wolnością.
Jako że nie mam dostępu do badań, opieram się na wizualnej stronie rzeczywistości. Tu co pewien czas próbuję wyciągać wnioski z mody, która jest sposobem na sterowanie postawami młodych. Nie da się nie zauważyć nowego króju mini spódniczek, co ma oczywisty związek z hiperseksualizacją. Jaki jest cel takiej mody poza manipulacją reakcjami mężczyzn ?
Innym objawem ucieczki od wolności jest smartfonowa smycz. Jeżeli popatrzymy na młodych w środkach komunikacji to większość z nich trzyma w ręku smartofony i ma wzrok utkwiony w ekranie, a umysł utkwiony jest w bance..Więźniowie platform tzw. społecznościowych. Tu bym polecał felieton Zybertowicza na temat ulubionego oficera werbunkowego.
Można w oparciu o tego rodzaju obserwacje stwierdzić, pozostając w zgodzie z teorią, że młodzi nie są w stanie samodzielnie i racjonalnie ocenić procesy zachodzące w rzeczywistości. Do tego potrzebny jest system oparty na zasadzie pakietu pewnych kluczowych wartości cywilizacyjnych, a te demoliberalizm zepchnął na margines. I młodzi znaleźli się w pułapce.
I tu znowu muszę nawiązać, tym razem do kolejnego felietonu Zybertowiczów poświęconego towarzyszowi smartfonowi. Te felietony zbieżne są z moją optyką widzenia kwestii nowych technologii i ich wpływy na spo.leczeństwo. Więc zacytuję fragmwenty.
W tym felietonie ostatnio opublikowanym jest cytat z podręcznika zatytułowanwego "Psychologia społeczna". Autorka cytatu pisze;
"Przemysł reklamowy rozpoczął swoją karierę przed blisko 100 laty od prób, od razu skutecznych, skierowanych do dorosłego konsumenta. Jeśli chodzi o produkty dla dzieci, to w tamtych czasach rodzice decydowali, jaka zabawka jest dla i8ch dzieci własściwa oraz jakie ubranka będą budować zgiodny z rodziceielskimi wyobrażeniami system wartości dziecka. Trwało to parę dziesiątek lat; tak długo, jak długo rodzice mieli więcej do powiedzenia niż ich dzieci. W latach 60. w krajach zachodnich władza rodzicielska zaczęła słabnąć wraz z nasileniem się orientacji na wychowanie dziecka niezależnego, dokonującego własnych wyborów i polegającego na samym sobie. I na takiego odbiorcę-dziecko xczekali producenci i zatrudnieni przez nich specjaliści od reklamy."
Ważne jest ostatnie zdanie. Na co czekali specjaliści pracujący dla wielkich korporacji ? By umysły dzieci wyzwolone spod rodziceilskiego autorytetu przechwycić. Przejąć i przeprogramować. Najpierw zamienić w gorliwych konsumentów.Ale ponieważ są to konsyumenci wyrwani, wyzwoleni z okowów religii i tradycji, trzeba zadbać, by dać młodzieży jakąś namiastkę religii. Na przykład wokizm, ekologizm, genderyzm, antyrasizm. I tak dalej./.../ wiemy, jakimi drogami ten atak jest prowadzony. Właśnie za pomocą cyfrowych oficerów werbunkowych."
/.../
Kierowane z central w Dolinie Krzemowej smartfony o wiele skuteczniej niż jakakolwiek służba wywiadowcza trekrutują młode pokolenia. Łudzą blichtrem youtuberskich karier. Atomizują. Skłócają rodziny i społeczeństwo."
Po tych dwóch felietonach Zybertowiczów widać kompletną zbieżność diagnozy co do modelu społecznego w jakim obecnie żyjemy, a więc moja koncepcja systemu konsumpcjonistycznego i jego fatalnego wpływu na cywilizację została jednoznacznie potwierdzona.
Na zakończenie dodam, że młodzi padli ofiarą systemowego flecisty z Hameln, a to wskutek czystej lekkomyślności rodziców. Pokoleniu rodziców należałaby się zbiorowa terapia jak i reprymenda. Doskonałą odtrutkę na taką sytuację byłyby filmy takie jak "Prorok", który ogląda się jak jakiś thriller. Film pokazuje to, co parę pokoleń ostatnio przegapiło ze szkodą dla siebie. Jeżeli nie chcemy skończyć jak jakieś bezmyślne plemię zombi to trzeba dopisać pozytywny dalszy ciąg do scenariusza tego filmu.
https://www.salon24.pl/u/zetjot/1264083,strzezcie-sie-przed-konsumpcjonizmem-i-jego-najnowszymi-technologiami
