"Z przeogromnym smutkiem informujemy, że dzisiaj zmarł nasz mąż, tata, dziadek - Piotr Bratkowski. Z góry dziękujemy za każdą ciepłą myśl i dobre słowo. Prosimy jednak, żeby nie dzwonić z kondolencjami. Będziemy informować o pogrzebie. Kochająca rodzina" - taka informacja pojawiła się na Twitterze Piotra Bratkowskiego.
Piotr Bratkowski nie żyje
Dziś rodzina dziennikarza przekazała smutną informację.
Dziennikarz odszedł w wieku 66 lat.
Debiutował w wieku 17 lat
Piotr Bratkowski urodził się 11 kwietnia 1955 w Warszawie. Był syn Jana Bratkowskiego, aktora i reżysera, oraz dziennikarki Anny z domu Karczewskiej. Skończył filologię polską i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim (UW).
Debiutował w 1972 roku wierszami wygłoszonymi w Teatrze Stara Prochownia, jako przerywnik w monodramie Wojciecha Siemiona "Jak to było naprawdę", a w 1974 roku w druku, jako autor artykułu dotyczącego Andrzeja Bursy pt. Opowiedzieć świat od początku, wydrukowanego na łamach czasopisma „Kulisy” . W tym roku stał się także współzałożycielem a następnie członkiem efemerycznej grupy poetyckiej "Argo", a w 1975 członkiem grupy poetyckiej "Moloch".
Wiersze, artykuły drukował m.in. na łamach czasopism „Nowy Wyraz” , „Literatura”, „Radar” , „Tygodnik Kulturalny” . Współpracował z czasopismami wychodzącymi poza oficjalnym obiegiem; m.in. z pismami „Puls” (pod pseud. Agnieszka Lwowska), „Zapis” (pod pseud. Marek Mokotowski), „Wezwanie” (też pod pseud. M. Mokotowski), „Tygodnik Mazowsze Solidarność” (też pod pseud. M. Mokotowski, Jan Marcinkowski) i „bruLion” oraz anonimowo z „Nowym Zapisem” i „Kulturą Niezależną” jako autor kroniki wydarzeń.
Uznany dziennikarz
W 1992 podjął pracę jako dziennikarz w „Gazecie Wyborczej” (okresowo pełnił funkcję zastępcy redaktora działu publicystyki, a następnie redaktora dodatku książkowego); liczne artykuły i recenzje ogłaszał w wydaniu głównym i w dodatkach „Gazeta o Książkach” , „Książki” i „Wysokie Obcasy”. W 1997–2002 i 2014–16 wchodził w skład jury Nagrody Literackiej Nike.
W 1992–93 pełnił funkcję doradcy prezesa Komitetu ds. Radiofonii i Telewizji. Od 2002 (z roczną przerwą w 2005/2006, kiedy pracował jako publicysta „Rzeczpospolitej”) związany był z tygodnikiem „Newsweek”; m.in. kierował tu działem społecznym, był publicystą działu kulturalnego, a od 2011 redaktorem działu kultury.
W 2004 został współzałożycielem Stowarzyszenia Miłośników Kryminału i Powieści Sensacyjnej „Trup w szafie” i do 2015 był jurorem Nagrody Wielkiego Kalibru dla najlepszej polskiej książki kryminalnej lub sensacyjnej przyznawanej przez to Stowarzyszenie. W 2004–05 drukował na łamach pisma „Lampa” m.in. cykl felietonów o muzyce pt. Prywatna taśmoteka, a następnie w 2005–06 na tematy różne pt. Instytut Pamięci Osobistej. W 2010 otrzymał nagrodę Pikowy Laur, przyznawaną przez Polską Izbę Książki za najlepsze prasowe publikacje promujące czytelnictwo.
źródło: ppibl.ibl.waw.pl
Czytaj dalej:
