Już jest komplet. Państwo polskie dotarło do denka i skrobie, z tej drugiej strony.
Był cyrk, kabaret, niekompetencja, Himalaje zaniechań, niewinne łapówkarstwo, kosmiczne werdykty sądowe, szemrane akty łaski … Ale wczorajsza informacja o sensacyjnym odkryciu, czegoś tam, w monitorowanej celi, u najbardziej, w ostatnich miesiącach, medialnie rozpoznawalnego indywiduum, to apogeum, zwiastujące rychły koniec.
Finał mrzonek o normalnym kraju, w środku Europy. Po pierwsze, klawisze robią, w więźniu co chcą. I nie muszą czekać pod drzwiami, aż delikwent przemieści się na przysługujący mu spacer, czy prysznic. Szyte tak grubymi nićmi, że aż strach.
Po drugie, tak się dziwnie składa, że zawsze jest po ręką TEMACIK ZASTĘPCZY, skutecznie odwracający uwagę od spraw bieżących i wybitnie kłopotliwych.
Czy przez te wszystkie lata, tylko jeden zbrodzień wymykał poza mury, kraty i cele więzienne ? Oczywiście, że nie.
A na pewno wychodzili i tacy, przy których, uwalniany po 25 latach odsiadki, pedofil i morderca, to jaskrawy przykład, wrodzonej dobroci, łagodności i ewidentnej pomyłki sądu.
Tak sobie myślimy przewrotnie, że czas niespodziewanie nadbiegł, by podpisywać się, gdzie tylko można, przed nazwiskiem, tytułem naukowym: professór …!
Albowiem, ponieważ, że jeśli, w okienku telewizyjnym, utytułowane bałwany, bredzą, w ich mniemaniu, przekonywująco na każdy temat, to my od dziś zostajemy profesorem.
I to na dodatek, NIE ! ZWYCZAJNYM ...
Bo my też bredzimy. Ale na Boga, nie aż tak ! A na pewno już nie publicznie.
Nasza koleżanka małżonka poparła nasz postulat. Stwierdzając przy tym, że zdecydowanie częściej przemawiam z sensem, aniżeli w drugą stronę.
Inna sprawa, to problem wpuszczania idioty na wizję. Kto tu robi za piątą kolumnę ? Możemy się domyślać. Zapewne trafnie …
My potrafimy oddzielić ziarno od plew, a inni ? Stąd takie mamy wyniki wyborcze, jakie mamy.
Wstyd taki, że głowy nie ma gdzie schować. A pomroczność jaśnista wyłazi z każdego kąta … i telewizora.
Nigdy dotąd nie zabieraliśmy głosu, w sprawie narodowego zbierania kasy na sprzęt medyczny.
Ani prywatnie a tym bardziej publicznie …
Z zaciekawieniem znamionującym podpatrywacza, w ogrodzie zoologicznym, przyglądaliśmy się dyrygentowi.
Bywamy zazwyczaj solistą i indywidualistą, więc z natury rzeczy nie pałamy uczuciem do jakiejkolwiek zwierzchności. Wyposażonej w pulpit, patyk i kwity.
Wyszło nam, że kiedyś widowiskowo nadęty balon pierdyknie.
I pierdyknął.
A nawracając się do samego kierownika muzycznego, to od samego początku jego konferansjerki, polegającej na krzykliwym wycharkiwaniu banałów i komunałów, byliśmy ZA, i nawet, PRZECIW.
A już na pewno, z powyżej wzmiankowanym osobnikiem, za skarby żadne nie pojechalibyśmy ani na piknik, ani na majówkę. Po prostu nie ten przedział.
I tego się trzymajmy …
Inne tematy w dziale Polityka
