Określenie to dotyczy kobiet zmuszanych przez japońskich okupantów do nierządu.
Już podczas tragicznych wydarzeń w Nankinie w 1937 roku kobiety, młode dziewczęta i nawet dzieci zostały brutalnie zgwałcone i zamordowane. Ich liczbę szacuje się na 50 000 do 300 000. Ofiary pochodziły z Japonii oraz terenów okupowanych przez Japonię, z Chin, Korei, Formozy, Wietnamu, Malezji, Filipin oraz innych podbitych państw.
Kobiety te stawały sie łupem Japończyków lub też podlegającym im kolaborantów i zmuszane do prostytucji w domach publicznych zwanych ianjo. Burdele były zarządzane zazwyczaj przez japońską żandarmerię Kempeitai. Kobiety służyły do wykorzystania przez wyższych oficerów armii japońskiej.
Ich losy są najbardziej przemilczaną kartą II wojny światowej.
Dzień 14 sierpnia został ogłoszony światowym dniem „kobiet do towarzystwa”
8 sierpnia 1945 r. chińska dziewczynka z jednego z japońskich „batalionów towarzyskich” rozmawia z alianckim oficerem.
Godność i los tych kobiet został zgnieciony przez tę okrutną japońską machinerię. Te, które nie zginęły w wyniku przemocy, zostały odrzucone przez rodziny, sąsiadów i przyjaciół, wiodąc nieszczęśliwe życie w milczeniu, wstydzie i poczuciu winy. Do końca swego życia były ignorowane, gdyż „spały z wrogiem”.
W czerwcu 2012 roku chiński młody reżyser Guo Ke rodem z Chengdu po przeczytaniu artykułu o treści:
„chińska kobieta do towarzystwa urodziła japońskie dziecko na skutek gwałtu dokonanego przez japońskich żołnierzy”,
postanawia nakręcić film dokumentalny o ofiarach, które przeżyły niniejsze piekło.
Film nosi tytuł „22”.
Jest to historia Wei Shaolan.
W październiku 1944, XI japońska lądowa armia otacza miasto Guilin leżące w prowincji Gungxi. Wei Shaolan ma 24 lata i wraz z wieloma innymi młodymi kobietami jest zaciągnięta do wojskowego pojazdu.
W jej bolesnej pamięci przemieszczają się tragiczne obrazy. Widzi, lecz nie śmie spojrzeć i policzyć ile kobiet zostało porwanych, zamkniętych i następnie gwałconych dzień i noc przez Japończyków.
Po trzech miesiącach Wei Shaolan wymyka się z piekielnej „stacji komfortu”. Po dwóch dniach i dwóch nocach, dociera w końcu do swego rodzinnego domu. Ku swemu nieszczęściu odkrywa, że jest w ciąży.
13 lipca 1945 przychodzi na świat chłopczyk, który zwie się罗善学 Luo Shanxue.
Młodzieniec gdy dorósł nigdy nie mógł się ożenić. Żadna z chińskich kobiet nie chciała wyjść za niego za mąż z racji japońskiej krwi płynącej w jego żyłach.
« tutaj nazywają mnie Japończykiem »
Na początku agresji na Chiny, Japończycy porwali 200 000 kobiet. W 2013 roku reżyser odnalazł trzydzieści dwie. Początkowo film dokumentalny miał się zwać „32”, lecz w krótce pozostało tylko 22 „kobiet komfortu” i reżyser zmienił tytuł na „22”.
Jest to pierwszy film opisujący sytuację „kobiet do towarzystwa”, który otrzymał pozwolenie na ekranizację w Chinach.
Temat „kobiet do towarzystwa” to bolesna strona w historii Chin.
Z dwudziestu dwóch kobiet, bohaterek tego filmu dzisiaj żyje tylko osiem.
