„Po fali kradzieży w Parowej (woj. dolnośląskie), mieszkańcy postanowili wziąć sprawy w swoje ręce. Zorganizowali straż sąsiedzką. W ciągu miesiąca liczba kradzieży w okolicy spadła do zera.”Tę informację podał całkiem niedawno jeden z polskich portali. Jak to czytać? Ano państwo zawodziło i nie potrafiło dać sobie rady z rzezimieszkami. W tej sytuacji Antek, Piotrek i Władek skrzyknęli się i dali po ryju gnojkom. Na ogół gnojki są odważni. Potrafią skopać frajera gdy ten nieopatrznie czeka sam na przystanku tramwajowym po 22:00. Ba! Lubią nawet skroić tzw. gimbazę ze smart-fonów i drobnych. Ale… Kilku dojrzałych i niestrachliwych mężczyzn to już dla gnojków zbyt wielkie wyzwanie.
Ten prosty przykład pokazuje wyraźnie, że czekają nas ciekawe czasy. My i nasi sąsiedzi będziemy brać po pysku. Systematycznie i bez „zlituj się”. Jak długo? Trudno powiedzieć. Patrząc jednak na format decydentów tej części „dzielnicy” obawiam się, że czeka nas nieplanowana wizyta u stomatologa i podwyższenie składki ubezpieczeniowej. Zbiry będą napierać, sondować, podkradać to i owo, a od czasu do czasu sprawiać łomot. Mamy wyjście?
Wiadomo, że Rosja to czołówka światowa w lidze przemocy. Profesjonalne analizy (patrz: http://www.globalfirepower.com/countries-listing.asp) uwidaczniają, że wschodnioeuropejskie państwa nie są w stanie w pojedynkę przeciwstawić się moskiewskiej agresji. Co innego jednak, gdyby cały ten drobiazg zdobył się na działania wspólne. Policzmy … Polska, Ukraina, Białoruś*, Litwa, Łotwa i Estonia to bez mała sto milionów ludzi. Pod względem PKB wspomniane kraje to wprawdzie tylko 1509 mld USD wobec 2587 mld USD (http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_projected_GDP_%28PPP%29_estimates) ale liczy się jeszcze coś więcej. Poziom organizacji, infrastruktura, procedury, wola działania, morale, metody zarządzania, techniki informatyczne i biegłość dowodzenia. Ktoś może wzruszyć ramionami: „ Eeee tam! To tylko teoria.”. Gdyby jednak traktować to stwierdzenie jako regułę, to nigdy na mapie Europy nie widniałyby takie państwa jak Finlandia, Szwajcaria czy Irlandia.
Sądzę, iż jedyną realną alternatywą wobec zachodnich gwarancji dla państw naszego regionu jest bezzwłoczne pogłębienie współpracy. Nie tylko militarnej lecz także gospodarczej, politycznej i naukowej. W przyszłości wszystkie wymienione wyżej państwa zagrożone moskiewskim imperializmem winny podjąć próbę zbudowania coś na kształt RON (Rzeczpospolita Obojga Narodów). Oczywiście z uwzględnieniem aktualnych stosunków etnicznych i aspiracji poszczególnych podmiotów. W przeciwnym przypadku istnieje niebezpieczeństwo, że niebawem warszawiacy, podczas spaceru w centrum swego miasta, będą mogli podziwiać nowy sobór św. Aleksandra Newskiego.
*Wbrew potocznej opinii relacje białorusko-rosyjskie nie są wzorcowe. Miński satrapa zdaje sobie sprawę z potencjalnego niebezpieczeństwa jakie stanowi dla jego władzy ok. 20% mniejszość rosyjska na Białorusi. Nie jest wykluczonym, że w przypadku agresywnych ruchów Moskwy wobec Mińska, Łukaszenka zaskoczy świat przestawieniem wektorów swej polityki.
Inne tematy w dziale Polityka
