Zgodnie z nową narracją, która niedawno pojawiła się w Stanach Zjednoczonych, Chiny cierpią z powodu upadku gospodarczego, co, podobnie jak poprzednia narracja o nieuchronnym wzroście Chin, stanowi rosnące globalne zagrożenie. Jednak w swoich prognozach i zaleceniach zachodni przywódcy i eksperci powtarzają to, co mówili 30 lat temu.
Trzy ostatnie artykuły w The New York Times zasygnalizowały "nową" narrację na temat Chin. Zaledwie kilka tygodni temu Chiny były przerażającym "równorzędnym konkurentem" Ameryki na arenie światowej. Ale teraz mówi się nam, że jest to ranny smok. Kiedyś stanowiły zagrożenie ze względu na swój nieubłagany wzrost, teraz stanowią zagrożenie, ponieważ podupadają.
Prezydent USA Joe Biden ustalił warunki tej nowej narracji.
Jak donosi Michael D. Shear z The New York Times, https://www.nytimes.com/2023/08/11/us/politics/biden-china-criticism-economy.html?login=email&auth=login-email Biały Dom obawia się teraz, że "zmagania Chin z wysokim bezrobociem i starzejącą się siłą roboczą sprawiają, że kraj ten jest "tykającą bombą zegarową" w sercu światowej gospodarki". Biden ostrzegł, że "kiedy źli ludzie mają problemy, robią złe rzeczy", ale nie wyjaśnił, w jaki dokładnie sposób bezrobocie i starzejąca się populacja sprawiają, że Chiny stają się zagrożeniem.
Ze swojej strony Shear podaje inny powód nowego upadku Chin: "prezydent podjął agresywne działania, aby powstrzymać wzrost Chin i ograniczyć ich zdolność do czerpania korzyści militarnych z wykorzystania technologii opracowanych w Stanach Zjednoczonych". Biorąc pod uwagę zakres nowych ograniczeń Bidena dotyczących półprzewodników, mógł on dodać "a także niemilitarnie".
https://www.scmp.com/economy/global-economy/article/3230616/us-tech-investments-curbs-have-china-gravely-concerned-already-shrinking-fdi-looking-even-less?module=inline&pgtype=article
Tymczasem Peter S. Goodman, dziennikarz ekonomiczny, wskazuje na "szereg wydarzeń" wspierających nową narrację. Obejmują one malejący chiński eksport i import,
https://www.scmp.com/economy/economic-indicators/article/3230416/china-trade-4-takeaways-julys-data-exports-tumbled-most-start-pandemic?module=inline&pgtype=article
spadające ceny "szeregu towarów, https://www.scmp.com/economy/economic-indicators/article/3230450/china-inflation-consumer-prices-fall-first-time-2021-amid-low-inflation-trap-warning?module=inline&pgtype=article od żywności po mieszkania", załamanie na rynku mieszkaniowym https://www.scmp.com/business/article/3231274/chinas-home-prices-decline-july-property-crisis-worsens?module=inline&pgtype=article i niewypłacalność na rynku nieruchomości, https://www.scmp.com/business/china-business/article/3231329/country-gardens-liquidity-crisis-could-rock-peers-damaging-collateral-values-deterring-homebuyers-t?module=inline&pgtype=article która przyniosła straty w wysokości 7,6 miliarda dolarów (co jest sporym wydarzeniem, ale nawet nie zbliżonym do kosztów typowego ratowania amerykańskiego banku). https://www.scmp.com/news/world/united-states-canada/article/3213292/us-moves-protect-depositors-backstop-banks-wake-silicon-valley-bank-collapse?module=inline&pgtype=article
W odpowiedzi Goodman pisze, że "chińskie władze mają ograniczone możliwości... biorąc pod uwagę rosnące zadłużenie szacowane obecnie na 282% krajowej produkcji". Według Goodmana (i wielu ekonomistów, w tym w Chinach), trudności Chin wynikają z głębszych problemów, takich jak wysoka stopa oszczędności, https://www.ceicdata.com/en/indicator/china/gross-savings-rate
ogromne depozyty w systemie bankowym, nowa nieufność wobec nieruchomości, a co za tym idzie, rosnąca potrzeba "pobudzenia popytu krajowego". On i jego źródła zgadzają się, że właściwym lekarstwem jest "bodziec" - co oznacza więcej konsumpcji i mniej inwestycji.
Co więcej, Goodman cytuje ekonomistę MIT Yashenga Huanga, który zauważa, że eksport i import w Chinach stanowią łącznie 40% PKB (z czego znaczna część obejmuje montaż końcowy i reeksport importowanych komponentów). Chociaż Huang sprawia wrażenie, jakby Goodman odniósł wrażenie, że ograniczenie tego "pasywnego" handlu miałoby duży wpływ, w rzeczywistości wpływ ten byłby dość niewielki, ponieważ import jest odejmowany od PKB. Chiny tracą jedynie wartość dodaną, ułamek ogólnej wartości produktu.
Wreszcie, laureat Nagrody Nobla Paul Krugman uzupełnia relację gazety z "potknięcia" Chin, oferując "systemowy pogląd" ekonomisty. Według Krugmana, Chiny wcześniej rozwijały się "w dużej mierze poprzez doganianie zachodniej technologii", ale teraz borykają się z problemem zbyt dużych oszczędności, zbyt dużych inwestycji i zbyt małej konsumpcji. Chiny potrzebują zatem "fundamentalnych reform", aby "przekazać więcej dochodów w ręce rodzin, tak aby rosnąca konsumpcja mogła zastąpić niezrównoważone inwestycje".
W rzeczywistości nie ma nic nowego w kluczowej kwestii Krugmana dotyczącej oszczędności. Zachodni ekonomiści forsowali tę linię już 30 lat temu, kiedy zostałem (na cztery lata)głównym doradcą technicznym ds. reform makroekonomicznych w chińskiej Państwowej Komisji Planowania. "Inwestuj mniej! Konsumuj więcej!" - ta mantra nie miała wtedy dla mnie sensu i nadal nie ma.
Można się zastanawiać, co to w ogóle znaczy. Czy Chiny powinny mieć więcej samochodów, ale gorsze drogi i mniej stacji benzynowych (nie wspominając o metrze i szybkich pociągach)? Czy potrzebują więcej telewizorów, ale mniej mieszkań, w których można je umieścić? Czy populacja potrzebuje więcej żywności i ubrań, mimo że już trzy dekady temu była w większości dobrze odżywiona i przyzwoicie ubrana?
To prawda, chińskie rodziny oszczędzają ogromne kwoty na edukację ,
https://www.scmp.com/business/china-business/article/3210862/china-market-wavers-can-us874-billion-excess-savings-give-consumer-stocks-helping-hand?module=inline&pgtype=article
opiekę zdrowotną i starość. Ale mogą to robić, ponieważ mają dochody, które w dużej mierze pochodzą z pracy w sektorze inwestycji publicznych i prywatnych.
Chińscy pracownicy otrzymują wynagrodzenie za budowę fabryk, domów, linii kolejowych, dróg i innych robót publicznych, które przekształciły Chiny w ciągu naszego życia.
W przeciwieństwie do Krugmana, typowa (statystycznie przeciętna) chińska rodzina nie ma ograniczonych dochodów. Gdyby tak było, nie byłaby w stanie oszczędzać tak dużo, jak to robi.
Co więcej, gdyby w Chinach zabrakło projektów inwestycyjnych, dochody spadłyby, oszczędności zwolniłyby, a konsumpcja jako część dochodu musiałaby wzrosnąć. Spadek oszczędności sprawiłby , że chińskie rodziny stałyby się mniej bezpieczne, co pogłębiłoby obecne spowolnienie. Nic dziwnego, że rząd dołożył wszelkich starań, aby utrzymać przepływ inwestycji poprzez duże programy, takie jak Inicjatywa Pasa i Szlaku. https://www.scmp.com/economy/china-economy/article/3213479/chinas-belt-and-road-initiative-pursue-small-beautiful-projects-strategy-turns-10?module=inline&pgtype=article
Nawet po tym, jak same Chiny zostaną w pełni zbudowane (lub przebudowane), nadal będą miały wiele do zrobienia w Azji Środkowej, Afryce i Ameryce Łacińskiej.
Chińskie inwestycje są mile widziane w tych regionach, gdzie mówi się, że "kiedy współpracujemy z Chińczykami, dostajemy lotnisko. A kiedy angażujemy się z wami [Amerykanami], dostajemy wykład".
Tak, chińska gospodarka zwalnia. https://www.scmp.com/economy/economic-indicators/article/3227936/china-gdp-economy-grew-63-cent-second-quarter-amid-recovery-fears?module=inline&pgtype=article
Trudno będzie skalować cokolwiek, by dorównać miastom i sieciom transportowym, które już istnieją, lub niedawnej kampanii mającej na celu wyeliminowanie skrajnego ubóstwa.
https://www.scmp.com/news/china/politics/article/3123174/xi-jinping-declares-extreme-poverty-has-been-wiped-out-china?module=inline&pgtype=article
Główne zadania Chin leżą teraz gdzie indziej: w edukacji i opiece zdrowotnej, w dopasowywaniu umiejętności do miejsc pracy, w opiece nad osobami starszymi oraz w ograniczaniu zanieczyszczenia i emisji dwutlenku węgla. Nie ma gwarancji, że wysiłki te zakończą się sukcesem, ale przynajmniej znajdują się one w programie Chin. Oznacza to, że będą one realizowane w chińskim stylu: krok po kroku, w miarę upływu czasu.
O co więc tak naprawdę chodzi w nowej narracji? Chodzi nie tyle o Chiny, co o Zachód. Chodzi o naszą przewagę technologiczną, nasz system wolnorynkowy i naszą zdolność do sprawowania władzy i trzymania wszystkich przeciwników na dystans.
Chodzi o wzmocnienie tego, w co ludzie Zachodu lubią wierzyć: nieuchronnego triumfu kapitalizmu i demokracji.
Przede wszystkim chodzi o to, że przywódcy USA wygrywają ze "złymi ludźmi", którzy mogą robić "złe rzeczy".
Jest to narracja na miarę przyszłorocznej kampanii wyborczej.
https://www.scmp.com/topics/us-presidential-election-2024?module=inline&pgtype=article
-------------------------------
https://www.taipeitimes.com/News/editorials/archives/2023/08/20/2003804994
za oryginałem :
https://www.project-syndicate.org/commentary/new-us-narrative-about-chinese-decline-by-james-k-galbraith-2023-08
America’s “New” China Narrative
James K. Galbraith , profesor w Lyndon B. Johnson School of Public Affairs na Uniwersytecie Teksańskim w Austin, był głównym doradcą technicznym ds. reform makroekonomicznych i wzmacniania instytucji w Chińskiej Państwowej Komisji Planowania w latach 1993-1997, w ramach kontraktu z Programem Rozwoju ONZ.
Sierpień 17, 2023
wybór, tłumaczenie i opracowanie: bezmetki
Rozpowszechnianie treści przetłumaczonych
materiałów: zezwalam wyłącznie na darmowych
platformach elektronicznych, ze wskazaniem adresu
tekstu źródłowego i pseudonimu autora tłumaczenia
