Sztuka Ninjutsu

 NINJA

Pomiędzy 500 a 300 rokiem p.n.e datują się pierwsze wzmianki o ninja. Ninja, jak większość sztuk walki Dalekiego Wschodu najprawdopodobniej wywodzi się z Chin.

Sztuka ninjutsu związana jest z metodami szpiegowania. W podręczniku zatytułowanym „Sztuka wojny”, którego autorstwo przypisuje się legendarnemu chińskiemu generałowi Sun Tzu, znajduje się całe abecadło ninjutsu.

Głównymi założeniami ninjutsu są:

- zbadanie wrogiego środowiska,

- sabotaż i zabójstwa oraz bezpieczne zniknięcie po wykonaniu misji.

Wnikanie na teren wrogich fortyfikacji stało się z czasem jedną z najbardziej  specjalistycznych umiejętności, zwaną toiri-no-jutsu. Natomiast przenikanie  nieprzyjacielskich linii w czasie wojny zwało się chikairi-no-jutsu.

Po przeniknięciu na teren wroga, zabierano się za zadania należące do jednej z trzech głównych kategorii:

- szpiegowanie,

- zbieranie informacji

i czynności takie jak:

- działalność wywrotowa,

-zabójstwa i niszczenie wrogiej obrony oraz

- walka na polu bitwy w każdej z możliwych form od przygotowywania zasadzek do otwartych starć z wrogiem.

Nazwę ninjutsu tłumaczy się najczęściej jako „sztukę niewidzialności”. Jest to termin powszechnie stosowany w doktrynie bujutsu. Definicja taka skupia się jednak wyłącznie na jednym z aspektów ninjutsu. Na tym, który pomaga w tworzeniu aury tajemniczości wokół tej sztuki.

Ninja byli często najemnikami, którzy na zlecenie feudałów szpiegowali oraz dopuszczali się zabójstw, podpaleń i innych aktów terroru. Wykonywali zadania, których „honor” nie pozwalał wypełnić samurajowi. Za odpowiednią zapłatę organizacje ninja wyręczały go w tych czynach.

Potężne gildie ninja panowały nocą w Kyoto, a liczba ich szkół stale wzrastała, by dojść w okresie Kamakura do dwudziestu pięciu centrów nauczania, z których większość usytuowana była w prowincjach Iga i Koga. Od czasu do czasu magnaci usiłujący uzyskać kontrolę nad krajem dokonywali ich pogromów.

Na przykład Oda Nobunaga, z armią liczącą prawie pięćdziesiąt tysięcy żołnierzy uderzył na Sandayu w Ueno, gdzie udało mu się wymordować około czterech tysięcy ninja. Ostatnie doniesienie o zastosowaniu ninja na dużą skalę pochodzi z 1637 roku, kiedy użyto ich do zdławienia rebelii czterdziestu tysięcy chrześcijan na wyspie Kyushu.

Wraz z nadejściem rządów rodu Tokugawa i wprowadzeniem modelu państwa policyjnego zmienił się sposób korzystania z usług ninja. Zaczęto wynajmować mniejsze ich grupki do rozprawy z niewygodnymi osobami lub grupami osób. Z usług takich korzystali członkowie każdej klasy japońskiego społeczeństwa.

Z usług ninja korzystała również siatka szpiegowska szogunatu, której zadaniem było kontrolowanie poczynań cesarskiego dworu i co potężniejszych magnatów. Do tych celów używano szczególnie przedstawicieli ninja z prowincji Koga.

http://www.jippon.pl