Krótki rys historyczny o Japonii
Japonia to kraj o całkowitej powierzchni 378,000 kilometrów kwadratowych, nieco większy od Wielkiej Brytanii. Jest to około jedna sto dwudziesta piąta obszaru Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i zaledwie 0, 3% ogólnej powierzchni wszystkich lądów na ziemi.
Pierwsze wzmianki o Japonii sięgają czasów prehistorycznych. Jej najdawniejsze dzieje zawsze były powiązane z izolacją terytorialną. Z tego powodu Japonię było trudno zasiedlić. W końcu przybyli tam Ainowie. Pradawni Ainu, czyli ludzie morza, to ludy rybackie, zbierackie i łowieckie, które przedarły się do Japonii przez mosty lądowe z terenów dzisiejszej Korei i Syberii.
Pierwszą znaczącą datą w dziejach Japonii jest rok 57 naszej ery, kiedy cesarz chiński z dynastii Han uznał pełnoprawną władzę ludu Yamato nad Japonią. Był to wczesny okres formowania się scentralizowanego państwa japońskiego w organizm, tworzony ze związków plemiennych.
W 538 roku z Chin do Japonii został przeniesiony Buddyzm, który w krótkim czasie zrównał się z religią pierwotną Szinto i obok niej został religią państwową. Na podstawie innych przesłanek można zauważyć, że między wiekami VI a IX naszej ery, bardzo silnie odznaczył się wpływ Chin na gospodarkę i kulturę Japonii, nie tylko na polu religii (Buddyzm), ale również w rzemiośle, piśmie i rozwoju nauk.
Pierwszą stolicą Kraju Kwitnącej Wiśni była Nara, założona w 710 roku naszej ery, która stanowiła prawie kopię ówczesnej stolicy Chin – Chang-an.
Kolejnym, ważnym, ale dekadenckim okresem w historii Japonii był czas osłabienia władzy centralnej i upadku ekonomicznego.
Rozłam ten został spowodowany przez stan rycerski, czyli samurajów, którzy obawiając się o swoją autonomię przeciwstawiali się władzy centralnej. W XII w. rozpoczął się długi okres rządów feudalnych sprawowanych mieczami katana przez następujące po sobie rody samurajów.
Czas ten można podzielić na pięć okresów.
Okres pierwszy to czas Kamakura (1185-1333). W tym czasie Japonia została dwukrotnie napadnięta przez Kubiłaj-khana i jego mongolskie hordy. Obie napaści zostały odparte, ale państwo zostało bardzo mocno osłabione.
Okres drugi to czas Muromachi (1333-1576). Panował wtedy cesarz Go-Daigo. Swoje rządy sprawował pomyślnie aż do czasu, póki Szogun Ashikaka nie przeprowadził rewolty i doprowadził Cesarza do ucieczki w góry. Rządy Ashikaga i jego potomków doprowadziły do rozprzestrzeniania się chaosu w kraju, i w sumie do wojny domowej.
Okres trzeci to czas Momoyama (1576-1600). Wtedy Nobunaga i jego następca Hideyoshi walczyli o przywrócenie pokoju w kraju i zjednoczenie wrogich sobie odłamów i rodzin. W roku 1590 nastąpiło prawie zjednoczenie całej Japonii, a państwo próbowało doprowadzić do powolnej stabilizacji kraju. Jednak nie udało się to do końca.
Okres czwarty to czas Tokugawy (1600-1867). Wtedy cesarz formalnie sprawował władzę z Kioto. W rzeczywistości jednak w kraju panował Tokugawa Ieyasu, a później jego potomkowie. Aby zapobiec samodzielnemu sprowadzaniu broni przez poszczególne księstwa a nie centralę, cesarz wydał zakaz handlu z krajami zachodnimi pod groźbą kary śmierci. W ten sposób rozpoczął się okres izolacji Japonii. Cesarz wprowadził też zakaz podróżowania, handlu z zagranicą oraz kładł nacisk na bezwzględne posłuszeństwo i lojalność.
Okres piąty to czas, gdy wreszcie w 1867 roku obalono Szogunat i cesarz Meiji odzyskał całkowitą kontrolę nad sprawami państwa, a Japonia powoli zaczęła wychodzić z izolacji. Rozpoczęła się wtedy rozwijać gospodarka kapitalistyczna czerpiąca wzór z państw europejskich. Był to także początek japońskiej ekspansji terytorialnej. W roku 1874 pod kontrolą Japonii znalazł się Tajwan, a w 1875 roku w zamian za Sachalin, Rosja oddała Japonii Kuryle.
W ten sposób, nieporównywalnie do czasów wcześniejszych, wzrosły wpływy i podniósł się prestiż Japonii. Po zwycięskich wojnach z niejednokrotnie silniejszym przeciwnikiem jak na przykład w wojnie japońsko-chińskiej (1894-95) czy rosyjsko-japońskiej (1904-05) zdobycze terytorialne podniosły cesarstwo japońskie do rangi mocarstwa.
Na arenie I Wojny Światowej Japonia przyjęła stronę aliantów, jednak w działania wojenne nie angażowała się znacząco. W II wojnie światowej natomiast podpisała w roku W 1940 pakt z Niemcami i Włochami, a atakiem na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku oficjalnie przystąpiła do II Wojny Światowej.
Początkowo Japończycy odnosili sukcesy przesuwając front, aż po Indie i krańce Australii. Rozszyfrowanie komunikatów Japońskich przez Amerykanów pozwoliło im jednak na zwycięstwo w bitwie o Midway i kontratak, w którym cały impet wojny zostal zwrócony przeciw Japonii, która już w krótkim czasie była zmuszona do odwrotu na wszystkich swoich frontach.
Gdy na Hiroszimę i Nagasaki zostały zrzucone bomby atomowe, 2 września 1945 cesarz Hirohito ogłosił bezwarunkową kapitulację.
Do 1952 roku Japonia znajdowała się pod okupacją amerykańską, która miała na celu zdemilitaryzowanie kraju i pozbawienie cesarza faktycznej władzy.
W okresie powojennym rozpoczął się gwałtowny wzrost gospodarczy kraju. Szybko rozwijające się dziedziny gospodarki takie jak elektronika, automatyka, przemysł samochodowy, komputerowy, bankowość oraz ekspansywność handlu zagranicznego sprawiły, że Japonia stała się jednym z najbardziej rozwiniętych krajów świata.
http://www.jippon.pl
Inne tematy w dziale Kultura
