"Piątka u Semki" – opowieść osobista i polityczna

Historia pokolenia, które weszło w politykę w latach 80. Zawiłe drogi kształtowania się polskiej prawicy i tworzenia mediów. Piotr Semka w najnowszej książce opowiada o Polsce lat 80. i 90.

„Piątka u Semki” to wywiad-rzeka przeprowadzony przez Jana Hlebowicza z Piotrem Semką. Bohater wywiadu opowiada w niej o swoich korzeniach, rodzinnym mieście Gdańsku, wydarzeniach politycznych, których był świadkiem najpierw jako zaangażowany w działalność opozycyjną licealista – uczeń gdańskiej Topolówki, potem jako student KUL-u, a następnie jako reporter i publicysta. Piotr potrafi opowiadać jak mało kto – barwnie, ze szczegółami, pamięta fakty i okoliczności, które uzupełniają obraz tamtych czasów.

Gdańsk kresowy

„Jestem przekonany, że to kresowe korzenie, a nie na siłę przywoływane tradycje Hanzy uczyniły z Gdańska miasto wolności” – mówi o swoim rodzinnym mieście Piotr. To ciekawa uwaga, dla mnie zupełnie nowa.

W 1945 roku w Gdańsku osiedlono ponad 23 tysiące Polaków z dawnych Kresów II RP. Było to 30 proc. nowej społeczności miasta. Piotr mówi o mieście przesiąkniętym tradycją kresową. "To dopiero Donald Tusk przykleił na siłę Gdańskowi pewien rys sentymentu za „wolnym miastem”, po którym dziś jeżdżą tramwaje nazwane na cześć niemieckich naukowców czy artystów. Także obecne władze miasta od lat przekonują mieszkańców, że niezależność, umiłowanie wolności, Solidarność wynikają z hanzeatyckiej przeszłości. Nieubłagany gdański antykomunizm oraz duch wolności wynikają z kresowych korzeni – specyficznego wychowania, głębokiej wiary i żarliwego patriotyzmu ludzi, którzy przybyli na Pomorze po 1945 roku. Bez nich nie byłoby Grudnia ’70 i Sierpnia ’80. Gdańscy kresowianie nie mieli złudzeń, czym jest komunizm” – zwraca uwagę dziennikarz.

Pokolenie ‘65

Książka "Piątka u Semki" zrodziła się z przekonania – opowiada Piotr - że po prawej stronie mamy bardzo niewiele opisów pokolenia, które wchodziło w życie polityczne w latach 80. Po 1989 roku pokolenie to musiało ciężko "wyrąbywać prawo istnienia i działania dla swoich środowisk". Semka opowiada, jak powstawały prawicowe media i jak były z premedytacją niszczone, jak odcinano im źródła finansowania. Wspomina, jak obawiano się, jak na teksty dziennikarzy zareaguje Adam Michnik, wówczas potężny gracz. Książka to "hołd dla tworzonych z mozołem inicjatyw, którym szybko odcinano tlen, wszelkie możliwe możliwości działania; to przypomnienie ludzi, którzy płacili wielką cenę za wierność ideałom” - mówi Semka. „Tego, przez co przeszły nasze środowiska, nie ma niestety w pamięci społecznej. Tylko inni piszą tę historię, piszą nieprawdziwie, w sposób niepełny. (…) Opowiadam, co widziałem, jak było naprawdę” - podkreśla.

Słynne zdjęcie: Wałęsa – tak!

Jacek Kurski, Piotr Semka, Wałęsa, transparent

Podczas promocji książki w Muzeum Powstania Warszawskiego Piotr Semka mówił ze śmiechem, że wciąż dostaje w sieci po głowie za zdjęcie z 1990 r., na którym razem z Jackiem Kurskim trzyma transparent z hasłem „Wałęsa – tak!”. - Jedni się oburzają się, że popierałem Lecha, a teraz go krytykuję, a inni pytają, jak mogłem popierać agenta – mówił Piotr. - Zorientowałem się, że wielu młodych ludzi po prostu nie wie, jakie były polityczne drogi prawicy, nie wie, że Lech Wałęsa wtedy, w roku 1990, był znakiem nadziei na prawdziwy przełom – tłumaczył. - Między innymi po to udzieliłem tego wywiadu, żeby spokojnie wytłumaczyć, że kiedyś świat nie był taki prosty – dodał. Przyznał, że pięćdziesiątka to dobry czas na pierwsze życiowe podsumowanie.

Czym była Topolówka, co to był BIT, dlaczego studiował na KUL, a nie w rodzinnym Gdańsku, co łączyło go z Anetą Kręglicką (miss świata z 1989 r.), jak często bywał w domu Jacka i Jarosława Kurskich, dlaczego w 1989 r. nie przyjął propozycji pracy w „Gazecie Wyborczej”, co powodowało, że ks. Henryk Jankowski przyciągał go i jednocześnie odrzucał, jaką rolę odegrała lubelska uczelnia w latach 80.? Odpowiedzi na te pytania i wiele innych znajdą Państwo w tej książce.

Książka-wywiad z Piotrem Semką to ciekawa opowieść o czasach, które wszyscy pamiętamy, ale niestety coraz bardziej wybiórczo, albo nie zawsze zgodnie z tym, jak było naprawdę, bo każda strona wojny polsko-polskiej próbuje narzucić swoją narrację. Piotr opowiada o Polsce ostatnich 30 lat jako świadek, uważny obserwator polityki, historyk, intelektualista, człowiek świadomy swoich korzeni, wrażliwy na uczciwość i prawdę. Tę książkę polecam każdemu, kogo obchodzi Polska, jej historia najnowsza i osobista opowieść jednego z najlepszych polskich dziennikarzy.