NEON A CYWILIZACJA: DROGA

Czy jest to bulwersujące?

Zapewne, na pierwszy rzut oka - tak. Ale zastanów się, Czytelniku, jaka jest średnia dążeń wszystkich wszystkich ludzi: czy poza pragnieniem życia i reagowania na bodźce można wyróżnić jakieś dodatkowe elementy?

Dlatego rozważając kwestie cywilizacyjne konieczne jest odnoszenie się do tych podstawowych dążeń. A jak może zachowywać się taka "prosta świadomość" względem otoczenia?

Są tylko dwie opcje - albo traktuje otoczenie wrogo mając jedynie na uwadze własne, egoistyczne potrzeby, albo też traktuje otoczenie jako równoprawne w potrzebach i na takich zasadach szuka też swojego miejsca.

Która droga jest naturalna?

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że musimy zadbać o siebie, czyli ta egoistyczna, ale z czasem zaczynamy dostrzegać, że bez tych innych elementów rzeczywistości - i my nie możemy istnieć. Czyli nie można bezwzględnie eksploatować otoczenia, a raczej dać mu także szansę na istnienie.

I znowu, czy ma to być sterowanie, hodowla tych innych bytów wg naszych upodobań i potrzeb, czy też te inne byty mogą dążyć do własnych celów, czyli mieć własną godność, a my wykorzystywać z nich tylko to, co jest dopuszczalne i może stanowić wspólną korzyść?

Świat zwierząt, gdzie występują drapieżniki, które dokonują selekcji trawożernych, może być tu wskazaniem korzyści wzajemnych. Eliminacja "odstępstw" daje możliwość przetrwania drapieżnikom i poprawia stan trawożernych.

Rozważając zasady Cywilizacji Polskiej na tym tle widać wagę tych podstawowych , stanowiących o odmienności względem innych cywilizacji nas otaczających: ŻYJ I DAJ ŻYĆ INNYM i NIE RÓB DRUGIEMU, CO TOBIE NIEMIŁE.

Proste zasady określające drogę jaką wybiera się w dążeniu do celu - czyli rozwoju (świadomości duchowej i materialnej).

Jest jeszcze jeden element na który trzeba zwrócić uwagę: bardzo ważne jest to w jakim zakresie uznajemy godność innych bytów (czyli prawo do realizacji własnej drogi rozwojowej).

Pierwsze odniesienie dotyczy innych ludzi (chociaż taki sam może być stosunek do innych cywilizacji). Ale są też inne światy - świat zwierząt, świat roślin, a także należałoby mówić o przyrodzie nieożywionej. Czy traktujemy je jako równoprawne byty, czy też jako podłoże, które można dowolnie eksploatować?

Cywilizacja Polska, jej zasady mające korzenie w czasach przedkatolickich, zawiera wskazania, że traktuje inne byty jako równe sobie. Ma to wyraz w zwyczajach jeszcze kultywowanych - jak choćby wigilijne udawanie się do zwierząt gospodarskich i dzielenia się z nimi chlebem - opłatkiem. Ale też kult flory - kiedyś święte gaje, a teraz pomniki przyrody. Należy zatem wnioskować, że zasady cywilizacyjne odnosiły się kompleksowo do otoczenia, a nie były wybiórczym traktowaniem innych jako "wybranych" i to w hierarchicznych zależnościach.

Zasady cywilizacyjne są przenoszone na sytuacje życiowe poszerzając, wraz z rozwojem świadomości, zakres stosowania. I to cała istota DROGI.