Bodaj wczoraj, J. Kluzik-Rostkowska, którą po informacji o polityczno-towarzyskich schadzkach z Palikotem i Leszkiem Millerem nie sposób traktować poważnie, w radiowej Trójce zarzekała się, że z PJN wszystko gra, że medialne spekulacje o trwających rozmowach ze Schetyną czy Pawlakiem (o włączeniu PJN do PO/PSL-u) to brednie rozsiewane przez nieżyczliwych jej polityków/sympatyków partii Kaczyńskiego i Tuska. Dzisiejszy wywiad, jaki udzieliła K. Piaseckiemu w RMF FM, ma już zupełnie inną wymowę. Piękna Joanna bowiem przyznaje:
"Pierwsza połowa meczu (Kluzikowa postanowiła prawić na temat kondycji swojej formacji używając ostatnio modnego języka piłkarskiego - przyp. chinaski) nieudana, tak. Taka prawda.(...)Ja jestem politykiem realistycznym a nie romantycznym. (...)Jeżeli pan mnie pyta, czy ja jako szefowa klubu myślę o rozwiązaniu B, C, D, gdyby się okazało, że druga połowa meczu nie jest udana, to oczywiście, że tak.(...)Ja oczywiście biorę pod uwagę różne scenariusze, dlatego, że jestem politykiem racjonalnym, a nie romantycznym. Natomiast jestem przekonana, że bycie w polityce ma sens wtedy, kiedy można coś zrobić."
Piasecki przy tym ostatnim stwierdzeniu Pięknej Joanny, konstatuje: "Na pewno nic się nie zrobi, jeśli nie wejdzie się do Sejmu, poniesie klęskę i człowiek wypadnie z polityki."
Kluzica potwierdza: "Taka prawda."
Cóż to wszystko oznacza? To jasne, Kluzica już wie, że PJN spalił na panewce, że wespół z Poncylem i Migalem, tłumów się nie porwie. Wie, że jeśli wystartuje pod szyldem "PJN" przegra ostentacyjne, choćby z Krajową Partią Emerytów i Rencistów czy Prawicą Rzeczpospolitej M.Jurka. Klęska tego projektu będzie przede wszystkim jej klęską. Trudno będzie odkleić łatkę politycznego "losera"; wówczas negocjacje z innymi formacjami, których celem byłby jakiś transfer, będą znacznie utrudnione. Być może nikt nie będzie chciał takiego wizerunkowego balastu i Joanna znów zapuka do redakcji "Przyjaciółki"...
Dlatego pjonki już dziś grają o polityczne przetrwanie. Wręcz proszą się pewniaków o przyjęcie na ich listy. Poncyliusz i Kluzikowa skończą w PO. Tusk niewiele na tym zyska; jeśli ktokolwiek popiera jeszcze dziś pjonków, na pewno nie czyni tego z uwagi na walory pięknych: Pawła i Joasi.
Pytanie, co zrobią Ołdakowski i Kowal (jedyni poważni politycy tej formacji)? Myślę, że obecnie znajdują się w głębokim, emocjonalnym dołku. Najbliższe dni zadecydują o ich politycznej przyszłości. Żadna opcja nie jest dobra. Jeśli pójdą za Kluzicą, zniszczą swój wypracowany przez lata wizerunek, elektorat prawicowy nigdy im tego nie zapomni. Jeśli zechcą powrócić do PIS - będą musieli się upokorzyć przed J. Kaczyńskim, długo nie odzyskają dawnej pozycji, będą musieli potulnie wykonywać polecenia nielubianego Ziobro, Kurskiego.
Obecnie w PJN panuje niebywały chaos, statek nabiera wody. Każdy rozgląda się coraz bardziej nerwowo za szalupą ratunkową. Publiczne wypowiedzi pjonków są zupełnie nieskoordynowane. Wszak sama szefowa jednego dnia mówi tak, drugiego - siak. Kowal milczy. Bielan triumfuje (przed chwilą na twitterze napisał: "Przeczytalem wlasnie wywiad JKR w Rmfie. I jestem zazenowany"- pisownia oryginalna). Misiek Kamiński ma kaca, Migalski mimo bezustannej promocji na s24, zbiera tyle komentarzy, co kot napłakał... Marzenia o 11% poparcia dziś możemy traktować w kategoriach palikotowych żartów.
Czas powiedzieć to wyraźnie: Przegraliście. Chcieliście oszołomionego śmiercią brata J. Kaczyńskiego wykiwać, dobić, zniszczyć. Wyborcy wyciągnęli wnioski. "Ciemny lud" nie jest taki ciemny. Dziś macie pełne portki, będziecie się sprzedawać za bezcen, byle tylko politycznie przetrwać. Przykry widok, przykry koniec, zasłużony.
Wczoraj (i dziś także) Kluzica mówiła: "W polityce potrzebne są żelazne nerwy. Potrzebna jest determinacja i potrzebna jest cierpliwość. My to wszystko mamy."
Na prawicy, potrzebne są jeszcze przyzwoitość i honor. Pani Joannie tego brakuje.
Inne tematy w dziale Polityka
