Pękła bańka mydlana

 

Pękła bańka mydlana liberalnych iluzji

 

Każda gospodarka rynkowa charakteryzuje się cyklicznym sposobem produkcji. Na przestrzeni XX wieku mieliśmy do czynienia przynajmniej ze dwudziestoma kryzysami gospodarczymi.

 

Szczególnym przypadkiem był Wielki Kryzys lat 1929-33.W jego trakcie kursy akcji straciły 85% wartości wyjściowej. Produkcja przemysłowa USA spadła o 30%.A liczba bezrobotnych osiągnęła wielkość 13 milionów,w Anglii przekroczyła 4 miliony, a w Niemczech 6 milionów. Sytuacja ta sprzyjała dojściu Hitlera do władzy i wywołaniu II Wojny Światowej.

 

Specyfiką Wielkiego Kryzysu był jego bezprecedensowy rozmiar,skala ludzkich dramatów objawiających się samobójstwami i wręcz ludożerstwem na Wschodzie Europy oraz ogromny zakres konsekwencji politycznych wyrażających się zmianami geopolitycznymi świata.

Celem pokonania upadku produkcji przemysłowej i zlikwidowania ogromnego bezrobocia rozwinięte kraje musiały dokonać przeglądu obowiązujących kanonów wolnego rynku.

Wyrażało się to m.in.:

-dokonaniem dewaluacji waluty, głównie dominującego wówczas funta szterlinga,

-ograniczeniem swobody handlu,

-ostre rozszerzenie ekonomicznej roli roli państwa przede wszystkim drogą infrastrukturalnych robót społecznych,

-pójściem na rozbuchanie deficytu budżetowego,zwiększenie długu państwa i przyspieszeniu inflacji,

-stworzeniu rozgałęzionego systemu emerytur i socjalnego zabezpieczenia w przypadkach chorób i nieszczęśliwych wypadków,

-skrócono roboczy tydzień,

-zwiększono prawa związków zawodowych.

 

Teoretyczne uzasadnienie dla tej strategii likwidacji kryzysu opracował Keyness a praktycznie wdrożył ją w życie Rooswelt. Ten nowy kurs trwał do początków lat siedemdziesiątych. W efekcie wydawało się, że Zachód wstąpił na drogę społecznego dobrobytu. W ten sposób tempo wzrostu rozwoju przemysłu osiągnęło roczne wielkości w przedziale4-6%. Zanotowano wyraźny wzrost PKB i czterokrotny przyrost siły nabywczej konsumentów. Natomiast bezrobocie ustabilizowało się na poziomie 3-4% pełniąc funkcje dyscyplinującą.

 

Jednakże u schyłku XX wielu, w warunkach ostrych skoków cenowych na nośniki energii w 1973 roku wystąpił paliwowy szok. Został on spowodowany embargiem krajów arabskich nałożonym na ropę i produkty ropopochodne. Sytuację tę pogorszyła w 1979 roku rewolucja w Iranie. Doprowadziło to do oczywistego spadku produkcji w krajach rozwiniętych. W takim stanie rzeczy teoria Keynessa straciła swoją adekwatność i siłę sprawczą, stając się coraz mniej efektywnym instrumentem.

 

W efekcie doszła do głosu „konserwatywna rewolucja” inspirowana i uzasadniana przez Miltona Friedmana, ducha „czikagowskiej szkoły”. Jej praktycznym wdrażaniem zajęła się Margaret Thatcher i Ronald Reagan. Właśnie ich neoliberalne credo legło u podstaw waszyngtońskiego consensusu i programu działań wiodących instytucji;Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego.

 

Istota ich programu i działań praktycznych były proste. Sprowadzały się one do prywatyzacji sektora państwowego. Odrzucały one regulacyjną rolę państwa i socjalne zabezpieczenia społeczne. Brzemię podatkowe zmniejszano do minimum. Priorytetami tej polityki głoszącej konieczność walki z inflacją i zwiększaniem zysku prywatnych przedsiębiorstw stało się przekonanie, że te firmy będą zdolne wygenerować inwestycje i nowe miejsca pracy.

 

Konsekwencją tego paradygmatu stała się daleko idąca globalizacja produkcji i handlu oraz usprawnieniem i zwiększeniem potoków finansowych. Pozwoliło to w latach 1995 -2007 podwoić wielkość światowego produktu a międzynarodowy handel doprowadzić do wartości 133%.

 

Tym niemniej wybór Prezydenta Obamy wiąże się z dążeniem szerokich rzesz obywateli USA do zmiany polityki tego kraju i świata.

Jednakże polityka starego neoliberalizmu przyniosła nie tylko ewidentne korzyści dla USA i Wielkiej Brytanii ale także dla wielu gigantów trzeciego świata w tym: Chin, Brazylii, Indii i Rosji. Wskutek przypływu środków finansowych z postindustrialnych krajów, skuszonych tanią siłą roboczą i licznymi zasobami dóbr naturalnych, udało się tam wyprowadzić ze skrajnej nędzy około pól miliarda mieszkańców.

 

Nikt jednak nie jest w stanie głośno powiedzieć ilu mieszkańców globu ziemskiego równolegle wpędzono na margines życia społecznego i ludzkiego upodlenia. Jest faktem bezspornym, że wskutek polityki neoliberalnej przesunięto ogromne fundusze z Zachodu na Wschód. Są to jednak, z zasady, krótkoterminowe i wysoko oprocentowane fundusze spekulacyjne, obliczone na szybki i wysoki zysk oraz natychmiastowe wyprowadzanie go do krajów właścicielskich.

 

Załamywanie się tego systemu w krajach rozwiniętych powoduje wycofywanie placówek bankowych z krajów finansowo i politycznie podporządkowanych, co prowadzi do niszczenia gospodarczego krwioobiegu zasilania i wymywania struktur państwowych i społecznych. Przykładem niech będzie Ukraina, gdzie na Majdanie tak się wszyscy ekscytowali łącznie z polskimi Prezydentami. Kiedy jednak system finansowy się załamał nikt Ukrainy nie wspiera. Dzisiaj odwołano tam Dyrektora Banku Centralnego i Minister Finansów poszedł w odstawkę. A Ukraina znalazła się na skraju finansowej przepaści zapętlona między walką o samostijność i niewypłacalnością. W tej sytuacji upokorzona Rosja niepokornością Ukrainy zażąda wysokiego rachunku, nie wykluczone, że łącznie z powrotem Krymu pod sztandary Federacji Rosyjskiej.

 

Specjaliści w przedmiocie przewidują ,że Ukraina będzie pierwszą kostką w kapitalistycznej układance klocków lego, która pociągnie za sobą nowe kraje członkowskie UE, łącznie z Polską. Poza obietnicami pomarańczy nikt nic nie da temu 46 milionowemu narodowi, który będzie musiał zapłacić słoną cenę za życie innych ponad stan.

 

Czy jest to moralne i sprawiedliwe odpowiedzcie sobie państwo sami.

 

Nas również zwodzono i oszukiwano, że do nas kryzys nie dotrze.

Widać liczono na siły nadprzyrodzone elit, doprowadzonych przez KK do władzy.

Dzisiaj sztucznie nadmuchana złotówka leci już na łeb i szyję. Jak tak dalej pójdzie to z walizką pieniędzy będziemy biegać na rynek po kurczaka, o ile jeszcze jakikolwiek rynek się uchowa poza spekulacyjnym.

 

W tym stanie rzeczy dla wszystkich jest ogromnym zaskoczeniem obecny światowy kryzys mogący przynieść niespodziewane i bolesne weryfikacje dla kapitału, którego zmienną moc będziemy mieli okazję poznać, by stwierdzić, że towar jest wartością a pieniądz zaledwie jego ułomnym i nieadekwatnym surogatem.

 

Obecnie występujący kryzys wyjaśnia się niefrasobliwością banków lub ich szlachetnością udzielania kredytów hipotecznych ludziom nie mającym zdolności płatniczej. Czyli amerykańskie biedaki-komuchy nabrały pieniędzy a teraz nie chcą spłacać. Dlatego należy wziąć ich z innej strony za uzdę i zabrać im przewidywane 2,5 biliona dolarów i przekazać je okradzionym bankom. 

 

Tylko ,że od tych manipulacji tak czy inaczej towaru rynkowego nie przybędzie,aby przywrócić równowagę rynkową. Natomiast niewątpliwie przybędzie pieniędzy, które pogłębią tę nierównowagę. Stąd program amerykańskiego pompowania banków pieniędzmi podatnika niczego nie zmienia. Bowiem nie ma zasadniczego znaczenia lokalizacja pieniędzy na rynku, kiedy wiadomo, że jest ich za dużo i każdy stara się od nich uciekać. 

 

Dlatego Wall Street na tego rodzaju koncepcje reaguje dalszymi spadkami na giełdzie. Te tzw.niebezpieczne kredyty stanowiły zaledwie 14% całej ich masy i nie można wykluczyć jakiejś ich roli w uruchomieniu tego domina, amerykańskiego zadłużenia i życia na kredyt wobec innych. Nie mniej ja upatruję jako główną przyczynę tego horrendalnego kryzysu, upiorne zbrojenia militarne USA.

 

USA ładuje ogromne środki w wojny gwiezdne i  ziemskie. W rozwój nowych broni, technik i  technologii militarnych pozwalających zachować im dominację wobec pozostałych potencjalnych wrogów i państw hultajskich,czyli tych, które patrzą im na łapy. Na nielegalnym handlu bronią USA robią kokosowy interes, jednak nie na tyle opłacalny by zrekompensować sobie poniesione nakłady. 

 

Okazuje się ,że wymuszony przez USA wyścig zbrojeń nie tylko doprowadził do upadku ZSRR,ale także spowodował zadławienie się głównego architekta i realizatora tej polityki międzynarodowego awanturnictwa. Pompowanie ogromnych pieniędzy w sektor militarny bez równoważnego kierowania towarów na rynek konsumentów indywidualnych musi doprowadzić do krachu ekonomicznego. Nie ma silnych. Jest to tylko kwestia czasu.

 

Powstały kryzys rodzi trudne pytania o odpowiedzialność za jego wywołanie. Wraz z przybieraniem cech międzynarodowego kryzysu coraz częściej międzynarodowa opinia obarcza nim USA twierdząc nie bezzasadnie, że USA więcej konsumowały aniżeli wytwarzały produkcji. USA zaś głównie atakuje Chiny swego głównego dostawcę i kredytodawcę, o sztuczne zaniżanie kursu juana,co prowadzi do ucieczki amerykańskich korporacji na tani rynek chiński i rujnowania rynku amerykańskiego. Jak więc widać Chiny Ludowe wzięły na smycz Burżuazyjne USA.

 

W kwietniu ubr odbyło się w Londynie spotkanie liderów 20 najbogatszych krajów świata ,by spróbować znaleźć odpowiedzi na bieżące problemy sypiącego się globalnego rynku neoliberalnego oraz  starającego  się znaleźć wizje rozwiązywania groźnych pomruków nadchodzących konfliktów demograficznych,surowcowych i klimatycznych.

 

Dzisiaj coraz częściej zaczyna się już mówić o potrzebie zmiany obowiązujących dogmatów. Muszą one iść w kierunku ograniczenia modelu żywiołowej konsumpcji i nierozumnego spożycia. Należy połączyć metodę przedsiębiorczości z odpowiedzialnością kapitału przed społeczeństwem.

Aktualnie stoimy przed potrzebą powrotu do fundamentalnych wartości takich jak sprawiedliwość, humanizm i autentyczna wolność dla wszystkich.

 

Jak więc widzimy upadający neoliberalizm stara się obiecywać bardzo dużo by jak najwięcej uchować dla siebie z sypiącego się imperium. Liberałowie wychodzą teraz z tezą, że problem nie leży w tym by być za lub przeciw kapitalizmowi, lecz by rynek i kapitał znalazły się na właściwych sobie miejscach.

Ciekawe jak długo jeszcze będą czarować i zwodzić, i czy ów społeczny rynek da im się ponownie omamić?