Dopiero dzisiaj zajrzałem do poczty, więc naturalnie wcześniej nie mogłem spełnić prośby o zamieszczenie tych przeprosin. Jednak, jak mówi przysłowie, lepiej późno niż wcale.
Szanowny Panie blogerze Logicznie myślący!
Zwracam się do Pana tak, jakbym pisał do osoby prywatnej, ponieważ, jak zrozumiałem Pańską prośbę, tego Pan oczekuje. Przede wszystkim pragnę zapewnić, że nigdy nie było moim zamiarem robić aluzji do tego, jakim jest Pan człowiekiem, jako osoba prywatna. Wszystkie moje oceny Pana tekstów miały zawsze charakter merytoryczny, a wszystkie oceny negatywne poprzedzone były cytatem, po którym precyzyjnie oceniałem jakość zacytowanego fragmentu postu. To dowodzi, że moim zamiarem zawsze było komentowanie treści postów i stojącej za nim wirtualnej osobowości, którą Pan kreował na tym forum, a nie komentowanie Pana, jako osoby prywtanej. Jeżeli w wyniku niezręczności sformułowania moich komentarzy odebrał je Pan w taki sposób, jakbym pisał o Panu, jak o osobie prywatnej, to za te niezręczności przepraszam.
Jako doświadczony bloger zakładam przez domniemanie, że takie odróżnienie (człowieka od roli, którą gra) jest dobrze widoczne. Jednak teraz się przekonałem, że nie zawsze jest to oczywiste. Obiecuję więc, że będę komentował jeszcze staranniej, aby takich niezręczności unikać. Ponieważ zawsze staram się byc wzorem uczciwej i merytorycznej dyskusji, jestem Panu wdzięczny za to nieporozumienie, bo ono pozwoli mi być jeszcze lepszym blogerem. Dotychczas po prostu nie przyszło mi do głowy, że ktoś może merytoryczną krytykę treści postu wziąć do siebie prywatnie. Otworzył mi Pan oczy. Dziękuję.
Z poważaniem,
bloger doku
