Gdy Ryszard Petru zakładał .Nowoczesną (wtedy jeszcze "Nowoczesną Polskę", o ile dobrze pamiętam), konstruując aparat partyjny otoczył się głównie kobietami. Wydaje się to sprytne posunięcie: wiadomo, kobiety są, statystycznie rzecz biorąc, mniej żądne władzy i mniej agresywne, dzięki czemu pozycja pana Ryszarda jako lidera prawdopodobnie miała być mniej zagrożona. Okazało się jednak, że to nie zadziałało tak, jak chciał: w chwli kryzysu panie wykorzystały okazję, zjednoczyły się i przejęły władze w partii.
Błąd polegał na tym, że kobiety angażujące się w politykę to nie są statystyczne kobiety (podobnie jak nie są nimi panie zaciągające się do służb mundurowych albo, dajmy na to, walczące na ringu). Są to kobiety bardziej męskie, a więc bardziej agresywne i żądne władzy. Prawdopodobnie nie tylko w porównaniu do innych kobiet, ale również bardziej niż statystyczny mężczyzna.
No ale skoro wygryzły pana Petru, to czy wyślizgają również Grzegorza Schetynę, gdy obie partie się zleją? Poczekamy, zobaczymy, czy przystawka może połknąć danie główne.
Zobaczymy też, jak gospodarczy liberał, uczeń Leszka Balcerowicza będzie budował sojusz z lewicowymi ekstremistami w rodzaju Biedronia i Nowackiej - bo w tym kierunku idą spekulacje niektórych komentatorów.
Wydaje się, że bardziej skuteczną metodą budowania partii w polskich warunkach jest otoczenie się przez lidera przeciętniakami, biernymi, miernymi, ale wiernymi mężczyznami, przy jednoczesnym eliminowaniu baredziej wybitnych jednostek, a więc potencjalnych konkurentów.
