Pan Nawrocki vel Batyr i mój wujek...

Nigdy się nie poznaliśmy. Dopiero potem w 1977r. kiedy przyjechaliśmy na emigracje do Vancouver BC. To był szok. Jego zona Nela skończyła przed wojna Sorbonę. Kilka języków obcych, ale w armii Andersa pracowała jako pielęgniarka. Pobrali się w Londynie. Emigrowali do Kanady w 1947r. Wiele nam pomogli. Ja uzupełniałem dyplom. Nasze dzieci, syn 2 lata, córka urodzona już w Vancouver po 2 miesiącach pobytu. Maliszewscy nie mieli dzieci, ‘zwariowali’ ma ich punkcie. Jeszcze przez wiele lat byliśmy w przyjacielskiej rodzinie. Postaram się uzupełnić te notkę dalszymi zdjęciami, wspomnieniami.

Od strony matki. Maleszewski Stanisław Mateusz Bożydar

Urodzony 23 września 1903 roku w Częstochowie. Podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego. Syn Wincentego i Elżbiety z domu Skorzewska. Uczęszczał do szkół w Częstochowie i Krakowie. W roku 1919 zgłosił się na ochotnika do biura werbunkowego i wziął udział w pierwszym Powstaniu Śląskim. Wiosną 1920 roku zgłosił się jako kadet ochotnik do Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 1 Pułku Strzelców Podhalańskich, z którym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie wrócił do Szkoły Kadetów i w roku 1921 zdał maturę. Rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Artylerii Polowej w Toruniu, następnie na własną prośbę przeniesiony do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu (w stopniu wachmistrza). Po ukończeniu szkoły otrzymał przydział do 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Prużanie a potem do 15 Pułku Ułanów Poznańskich (w stopniu podporucznika). 3 listopada 1933 roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie (XIV Kurs Normalny 1933-1935). W latach 1935-1937 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu (École Supérieure de Guerre) i po jej ukończeniu przydzielony do Sztabu Głównego w Warszawie. Przeniesiony do Dowództwa Pomorskiej Brygady Kawalerii z siedzibą w Bydgoszczy, a następnie do 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej przydzielony do Dowództwa 10 Brygady Kawalerii, dowodzonej przez pułkownika Stanisława Maczka na funkcję kwatermistrza (w stopniu rotmistrza dyplomowanego) i brał udział w całym jej szlaku bojowym od Jordanowa aż po Przełęcz Tatarską. Po zakończeniu działań wojennych przeszedł z Brygadą na Węgry. Zbiegł z internowania i na własną rękę dotarł do Francji. W dowództwie Armii Polskiej we Francji otrzymał zadanie powrotu do Budapesztu, celem opracowania szlaków ewakuacji jeńców polskich z Węgier. Po agresji niemieckiej na Francję wiosną 1940 roku otrzymał przydział do 6 Francuskiej Dywizji Kolonialnej i z nią walczył do momentu kapitulacji Francji. Dotarł do Rabatu w Maroko i w sztabie francuskich wojsk kolonialnych dowiedział się, że na Środkowym Wschodzie organizuje się Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich, dowodzona przez generała Kopańskiego. Odbył kilkumiesięczną podróż samochodem terenowym przez Saharę (z Casablanki dotarł do Nigerii Brytyjskiej a potem transportem morskim do Aleksandrii, miejsca postoju Brygady Karpackiej). Objął funkcję oficera łącznikowego przy brytyjskim generale Archibald Wavell’u. Po kampanii libijskiej wziął udział w organizowaniu oddziałów Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie, które przybyły z ZSRR. Pełnił obowiązki dowódcy Pułku Ułanów Karpackich podczas nieobecności pułkownika Władysława Bobińskiego. Oddelegowany na staż do dowództwa armii brytyjskiej w Hajfie w Palestynie. Powrócił do jednostek polskich w Quizel Ribat w Iraku.

Na początku stycznia 1944 roku przed przeniesieniem 2 Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa na teren operacyjny do Włoch, otrzymał stanowisko szefa sztabu 5 Kresowej Dywizji Piechoty, dowodzonej przez gen. Nikodema Sulika. Jako szef sztabu 5 KDP wziął udział w bitwie o Monte Cassino. Po bitwie został oddelegowany do sztabu głównego Polskich Sił Zbrojnych w Londynie jako szef planowania operacyjnego.

Po zakończeniu działań wojennych w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. W październiku 1947 roku wyemigrował do Kanady. Osiedlił się w Vancouver (British Columbia), gdzie pracował w firmie ubezpieczeniowej. Pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kanadzie w Kole nr 3 w Vancouver. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Coquitlam (dzielnica w aglomeracji Vancouver). Zmarł 8 maja 1995 roku w Coquitlam.

Odznaczenia:

Order Wojenny Virtuti Militari V Klasy (nr 8744) za Kampanię Wrześniową 1939 roku

Krzyż Walecznych - za wojnę z bolszewikami

Awanse

porucznik – 15 lipca 1927 roku ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 17 lokatą w korpusie oficerów zawodowych kawalerii

rotmistrz – 27 czerwca 1935 roku ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 43 lokatą w korpusie oficerów zawodowych kawalerii

major.

podpułkownik dyplomowany.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Maleszewski

https://www.google.com/search?q=Maleszewski+Stanis%C5%82aw+prezes+spk+w+vancouver&client=firefox-b&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved