Dzień, którego nie da się przesunąć — czy świat jest gotów na Sąd?

„To, że coś jest nieuchronne, nie znaczy, że musisz być nieprzygotowany.”

 Zapadnie cisza. Potem — jak twierdzi wielu wierzących — rozlegnie się głos, który przerwie bieg historii. Według starożytnych tekstów biblijnych dzień sądu nad światem jest nie tylko metaforą, lecz wyznaczoną datą w Bożym kalendarzu. Datą, której żaden człowiek ani instytucja nie może przyspieszyć ani opóźnić.

Sąd jako idea i realne wydarzenie

 W Księdze Daniela opisano tron z płomieni i otwarte księgi. W Apokalipsie św. Jana pojawia się wizja ludzi z każdego narodu stojących przed Barankiem. Listy apostolskie mówią wprost: każdy, bez wyjątku, stanie przed trybunałem Chrystusa. Współczesny czytelnik może widzieć w tym przenośnię moralnego rachunku sumienia, ale dla wierzących jest to zapowiedź realnego punktu w czasie.

Godzina sądu: niewidzialny termin w kalendarzu ludzkości

Różne perspektywy

 Teologowie zwracają uwagę, że „dzień sądu” w tradycji chrześcijańskiej to nie tylko moment rozliczenia z przeszłości, lecz również początek „nowego porządku” — odnowionego świata, w którym sprawiedliwość nie będzie już teorią. Socjologowie natomiast dostrzegają w tym archetyp nadziei i strachu, który od wieków wpływa na ludzkie decyzje: od wyborów politycznych, przez reformy prawa, po codzienne wybory etyczne.

Szanse i koszty

 W wymiarze duchowym szansą jest „amnestia” — odkupienie przez wiarę i przemianę życia. Kosztem może być konfrontacja z prawdą o sobie, której nikt nie obejdzie marketingiem ani prawniczym kruczkiem. W wymiarze społecznym takie oczekiwanie może mobilizować do działań prospołecznych i solidarności, ale bywa też wykorzystywane do wzbudzania lęku i manipulacji.

Tło historyczne

 Od starożytnego Izraela, gdzie sąd Boży łączono z odbudową świątyni i oczyszczeniem narodu, po średniowieczne freski Sądu Ostatecznego i współczesne filmy katastroficzne — motyw jest ten sam: wszystko zostanie ujawnione. W przeszłości takie wizje bywały impulsem do wielkich reform, ale też źródłem masowych histerii.

Perspektywa osobista

 W tradycji biblijnej dzień sądu jest nie tyle końcem, co weryfikacją. Nie chodzi o przestraszenie, lecz o uświadomienie, że każdy czyn — dobry i zły — ma wagę. Dla jednych to motywacja, dla innych ciężar nie do zniesienia.

Być może najbardziej prowokujące w tej opowieści jest to, że „dzień sądu” nie podlega negocjacjom. Nie możemy go odwołać ani przenieść na przyszły rok. Możemy jedynie zdecydować, czy będziemy gotowi. To brzmi jak zagrożenie, ale może być także zaproszeniem do życia w zgodzie z tym, w co wierzymy — i to nie dopiero w ostatniej chwili.

 | #SądOstateczny | #Proroctwa | #Biblia | #Społeczeństwo |