Weber nie ukrywa swojej wizji UE

Manfred Weber, przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej i lider największej frakcji politycznej w Parlamencie Europejskim, po raz kolejny wykorzystuje kontekst międzynarodowy, aby promować to, czego zawsze bronił w swojej istocie: projekt Stanów Zjednoczonych Europy, z Brukselą jako jedynym centrum dowodzenia. Tym razem wybranym argumentem jest rzekoma słabość Europy wobec Stanów Zjednoczonych , a w szczególności wobec prezydenta Donalda Trumpa.

Według Webera, Waszyngton wykorzystuje swoją siłę militarną, aby warunkować wymianę handlową z Unią Europejską. W wywiadzie dla niemieckiej telewizji publicznej Weber podkreślił, że choć Stany Zjednoczone mają możliwość wywierania presji na Brukselę siłą, UE wydaje się bezbronna, zależna i podzielona. Jednak za tą alarmującą retoryką kryje się jego typowe przesłanie: potrzeba bardziej scentralizowanej Europy , w której decyzje dotyczące obronności i polityki zagranicznej są przekazywane instytucjom wspólnotowym.

Weber nie ukrywa swojej wizji. Oskarża kraje Europy Środkowo-Wschodniej – Polskę, Rumunię, Bałkany – o życie w strachu przed Rosją i poleganie wyłącznie na amerykańskim parasolu militarnym. Wykorzystuje tę sytuację, aby uzasadnić żądanie ponadnarodowej reakcji. „Jesteśmy nadzy w środku burzy” – oświadczył, dramatyzując niezdolność Unii do obrony nawet przed dronami. W ten sposób po raz kolejny stawia na szali ideę europejskiej armii, powracający temat w jego retoryce, zgodny ze strategią komunikacyjną jego grupy parlamentarnej.

W kwestii handlu Weber zarzuca Komisji Europejskiej – kierowanej przez jego partyjną koleżankę Ursulę von der Leyen – słabość w negocjacjach z Trumpem. Krytykuje na przykład to, że Bruksela zrezygnowała z nałożenia podatku cyfrowego na amerykańskich gigantów technologicznych. Jednocześnie przyznaje, że ta „kapitulacja” była nieunikniona, dopóki UE będzie polegać na ochronie militarnej Waszyngtonu. Ponownie, rozwiązaniem, które proponuje, jest nie tyle wzmocnienie suwerenności państw członkowskich, co koncentracja kompetencji w Brukseli, zapewniająca Unii scentralizowaną władzę wojskową i polityczną.

Aby wzmocnić swoją argumentację, Weber przywołał Kohla i Mitteranda – historyczne postaci integracji europejskiej, które forsowały wspólną walutę. Jego zdaniem, gdyby przywódcy o takiej „wizerunkowej odwadze” istnieli dzisiaj, torowaliby już drogę europejskiej armii. Nie chodzi tu o współpracę państw członkowskich, lecz o zastąpienie suwerenności narodowej wspólnym dowództwem. Jego bezpośrednie odniesienie do kanclerza Niemiec Friedricha Merza i prezydenta Francji Emmanuela Macrona miało na celu właśnie wywarcie na nich presji, by dokonali takiego politycznego skoku.

To, że sam Weber forsuje tę narrację, nie jest przypadkiem. Jako przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej musi podtrzymywać dyskurs „więcej Europy”, aby uzasadnić znaczenie swojej grupy na unijnej scenie politycznej.

W ostatniej debacie o stanie Unii Weber jasno przedstawił ten scenariusz. Każdy kryzys międzynarodowy – czy to handlowy, militarny, czy technologiczny – służy jako pretekst do twierdzenia, że ​​państwa członkowskie są zbyt małe, by samodzielnie zareagować, i dlatego muszą scedować jeszcze więcej władzy na rdzeń UE. To, co jest sprzedawane jako obrona zbiorowa i „wizja historyczna”, jest w istocie odrodzeniem dawnego marzenia o Stanach Zjednoczonych Europy, ze scentralizowanym aparatem w Brukseli i coraz bardziej oddaloną od parlamentów narodowych kontrolą.

Autor

Javier Villamor jest hiszpańskim dziennikarzem i analitykiem.

https://europeanconservative.com/articles/news/in-trumps-shadow-weber-makes-the-case-for-a-united-states-of-europe/