Indie, to kraj o wielu twarzach, który zawsze nas czymś zaskoczy. Z jednej strony niebotyczne Himalaje, z drugiej płaskie jak stół równiny nad Gangesem. „Pusty” Ladakh i przeraźliwie zatłoczony Mumbai. Ludzie mówią to ponad 30 językami (w niektórych z nich mówi więcej ludzi niż po polsku) i różnią sie wyglądem znacznie bardziej niż Europejczycy.
Co zaskakuje najbardziej? Może fakt, że w Delhi i na północy Indii większośc zabytków, to zabytki muzułmańskie, ale to efekt burzliwej historii kraju. Masy ludzi na ulicach i „nadmiar” śmieci. Pamietajmy, że średnia gęstośc zaludnienia Indii jest trzykrotnie większa niż Polski, a przecież część kraju to góry i pustynie. W Mumbaju na powierzchni mniej więcej Warszawy mieszka ponad połowa Polski, musi byc ciasno.
To, że jest to kraj bardzo ciekawy, to oczywiste. Każdy znajdzie tu coś dla siebie: okazję do wędrówek, nurkowania, sporty ekstremalne (najprotszym jest jazda na rowerze w mieście), wioski, gdzie ludzie żyją w niezmieniony sposób od wieków, taniec czy jogę.
Niemniej zwiedzanie Indii stanowi pewne wyzwanie. Powolna komunikacja, nieco inne wyobrażenie o standardach usług i trudności z uzyskaniem informacji i często zakupem biletów stanowią problem, ale można sobie z tym poradzić.
Przede wszystkim należy postarać się jako tako zorientować, jak to wszystko funkcjonuje. Autobusy są powolne i mało komfortowe, ale jest ich wiele, kolej pozwala dotrzeć przejechać pomiedzy dwoma dowolnymi punktami kraju przy minimalnej ilości przesiadek, co nie jest możliwe w Europie. Dla osób ceniących wygodę jest samolot, wygodne samochody do wynajecia i piękne hotele.
Przede wszystkim Indie można zwiedzić praktycznie z każdym budżetem i w każdym czasie. „Prawdziwe Indie”, takie jakie one naprawde są, spotkamy w Delhi i wielu innych miejscach. Starajmy się go zrozumieć, wszystkich zabytków i tak się nie da zobaczyć.
Indie to nie Bollywood. Ten kraj „w realu” jest o wiele ciekawszy.
