Wiedźmin. Pani Jeziora. Tom VII

Jan Bodakowski

Wiedźmin. Pani Jeziora. Tom VII

 

„Wiedźmin. Pani Jeziora. Tom VII” to ostatni tom sagi o Geraltcie z Rivi autorstwa Andrzeja Sapkowskiego. Otwiera go scena, która wywraca do góry nogami wszelkie przeświadczenia czytelników – Ciri uciekając przed prześladowcami, migruje między światami i czasami. Trafia między innymi naszego świata do wczesnośredniowiecznej Europy. Gdzie poznaje jednego z rycerzy okrągłego stołu – ciekawe jest to, że jej mówią jednym językiem. Ciri pojawia się też w Braemore w Anglii w 1906 roku, koło Malborka za czasów krzyżackich, w czasach pierwotnych.

 

Przed pobytem w naszym świecie Ciri przez pewien czas przebywa w świecie Elfów, świecie odrębnym od jej świata i naszego. Elfy uwięziły Ciri by stała się ona matką dziecka elfiego Króla Olch. Celem elfów było poczęcie istoty o ogromnej zdolności magicznej, która miała zapewnić elfom zwycięstwo w konfrontacji z innymi światami. W ucieczce ze świata elfów Ciri pomaga jednorożec – jednorożce mają zdolność migracji między światami. Elfy zdobyły władze nad światem z którego uciekła Ciri mordując ludzi pierwotnych mieszkańców tego świata.

 

Czytelnicy w trakcie lektury dowiadują się, że elfy znają proces ewolucji człowieka, odeszły ze świata w którym pojawili się ludzie, znają wiele światów równoległych, i chcą się przygotować na czas gdy przejścia między światami będą otwarte. Przyszłość przynieść ma też zagładę świata Geralta, kataklizm klimatyczny, potężne zlodowacenie, które zabije wszystkie żywe istoty. Potomkowie Ciri maja mieć zdolność otwierania przejść między światami, co mogło by pozwolić na ewakuacje istot rozumnych z umierającego świata do nowego.

 

Kilkaset lat po wydarzeniach jakie stały się udziałem Geralda, w czasie postępującego zlodowacenia, w świecie wiedźmina młoda czarodziejka Condwiramurs mająca zdolność widzeń w czasie snu przybywa do siedziby starej czarodziejki Nimue zwanej Panią Jeziora. Zadaniem młodej czarodziejki będzie pomoc starszej w jej badaniach nad mitem wiedźmina. Celem badań jest odkrycie co jest prawdą a co wymysłem w historii Geralta z Rivi. Nimue jako młoda dziewczyna i jako stara kobieta spotkała Ciri.

 

Geralt wraz Milvą, Jaskierkrem, Cahirem, Regisem i Angouleme przebywa na zamku którego faworytem jest bard Jaskier. W czasie pobytu wiedźmin zabija potwory i ma romans z czarodziejką Fringillą – czarodziejka uwiodła wiedźmina by zaprzestał poszukiwań Ciri.

 

Czarodziejka Yennefer wieziona jest przez sadystycznego czarodzieja Vilgefortza. Przybywa jej na ratunek Ciri. Ona też staje się więźniem sadysty. Ratuje ją drużyna wiedźmina. Niestety w walce ginie Milva, Cahir, Regis i Angouleme. Geralt zabija czarodzieja.

 

Po walce Ciri, Yennefer i Geralta zatrzymują wojska Nilfgaardu. Cesarz tego państwa okazuje się być ojcem Ciri. Po uwolnieniu Ciri, Yennefer i Geralt kontuzjują swoją podróż. Nilfgaard pomimo sukcesów w swojej agresji, która opisana była na kartach sagi ostatecznie przegrywa. Rok po skończonej wojnie świat wiedźmina pustoszy zaraza.

 

Powojenne rokowania są dziełem loży czarodziejek, które manipulują oficjalnymi władcami. Jak zwykle Sapkowski świetnie ukazuje mechanizmy i kulisy władzy, polityki i propagandy politycznej. Nilfgaard zdradza swoich elfich sojuszników. Oficjalnie przegrane cesarstwo jest realnym zwycięzcą wojny, skutecznie zniszczył przemysł i rolnictwo napadniętych krajów, dzięki czemu kraje te stały się rynkami zbytu dla Nilfgaardu, a samo cesarstwo ekonomicznie, a więc i realnie przejęło nad nimi kontrole. Cesarz Nilfgaardu jest tylko marionetką w rękach korporacji i tajnej elitarnej organizacji w stylu masonerii.

 

Specyfika narracji w tomie siódmym sagi są nieustanne retrospekcje, i retrospekcje od retrospekcji. Podobnie jak w poprzednim tomie następują częste zmiany form narracji. Bieżąca narracje przerywają wspomnienia, mity i opowieści spisane po wiekach.

 

Jan Bodakowski