Jan Bodakowski
Sakramenty. Odrzucone przez protestantyzm. Obecne w katolicyzmie
Katolicyzm jest fundamentem naszej cywilizacji. To dzięki niemu był możliwy w Europie rozwój kultury i nauki. Dziś proces laicyzacji doprowadził Europę do cywilizacyjnego samobójstwa. By zachodnia cywilizacja przetrwała niezbędny jest odrodzenie kręgosłupa ideowego świata zachodniego, czyli powrót do świętej wiary katolickiej. Ten wysiłek musi podjąć każdy z nas. A pierwszym krokiem jest zdobycie wiedzy o tym jaką idę niesie ze sobą katolicyzm, między innymi poznanie tego czym są dla katolików sakramenty.
Sakramenty są niezwykle ważne dla katolików. Są zobowiązaniem wobec Boga, znakiem przynależności do niego, formą szczególnej obecności Pana, aktem Boga a nie ludzi. Sakramenty są aktem przemiany człowieka, oraz wzmacniają w wierze, rozwijają ducha, ubogacają i uzdrawiają.
Sakramenty mogą być sprawowane tylko przez tych kapłanów, którym biskup udzieli zgody na taką posługę. Takie zachowanie hierarchii służy „zachowaniu jedności w Kościele powszechnym i gwarantuje ciągłość tradycji”.
Katolicy uznają siedem sakramentów. Sakramenty wtajemniczenia: chrzest, eucharystie i bierzmowanie. Sakramenty uzdrowienia: spowiedź i namaszczenie chorych. Sakramenty służby: małżeństwo i kapłaństwo. Protestanci uznają za sakrament tylko chrzest i eucharystie. Prawosławni udzielają sakramentu chrztu, bierzmowania i eucharystii razem.
„Katolicyzm skupia się na sakramentach, podczas gdy protestancka reformacja dała sygnał odejścia od tego, co sakramentalne, w stronę nauczania (…) dla protestantów głoszenie Ewangelii dokonuje się przede wszystkim przez kazanie, natomiast dla katolików dokonuje się na ołtarzu”.
„Od samego początku istnienia Kościoła kult ogniskował się wokół Eucharystii, a wokół sakramentów ogniskowało się całe życie chrześcijańskie”. Pierwsi chrześcijanie w III wieku wyodrębnili z chrztu bierzmowanie. W III wieku nastąpiło też wyodrębnienie spowiedzi i eucharystii. Na przełomie IV i V wieku opracowano rytuały przyjęcia małżeństwa, kapłaństwa i namaszczenia chorych.
Dzięki wodzie chrztu chrzczeni staja się „uczestnikami Bożego zbawienia i członkami ludu Bożego”. Chrzczenie nakazał Jezus. Chrzest ma „określoną formę, ponieważ przez niego identyfikujemy się jako lud Boży”, zostajemy „naznaczeni przez Boga”. Chrzest musi mieć właściwa formułę by było wiadomo, że chodzi o sakrament związany z Bogiem, a nie rytuał związany z jakimś bóstwem. Inna niż trynitarna formuła chrztu jest nieważna.
Formuła chrztu w czasach pierwszych chrześcijan była odmienna niż dzisiaj. W rytuale pojawiało się mleko i miód (symbole niewinności i raju). Choć Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że chrzest jest podstawą wspólnoty między wszystkimi chrześcijanami, i ochrzczeni niekatolicy należą do Ciała Chrystusa, to warto pamiętać, że przez odrzucenie spowiedzi, protestanci odrzucają możliwość zbawienia (surrealistycznie hipotezę o życiu w bezgrzeszności protestantów możemy zignorować).
Chrzest jest powołaniem do posługi i naznaczeniem ochrzczonego jako sługi Boga – naznaczenie znakiem krzyża chroni od zła i umacnia w walce pokusami. Chrzest oczyszcza z grzechu pierworodnego i grzechów popełnionych przed chrztem. „Nie jest czymś prywatnym, jest wspólnotowym aktem przyjęcia do Ciała Chrystusa”.
Pierwsi chrześcijanie do chrztu przygotowywali się przez trzy lata. W czasie tego okresu poganin uczył się jak być chrześcijaninem. Rodzice chrzestni przez te trzy lata pomagali katechumenowi wytrwać w wierze i przed wspólnotą wiernych gwarantowali, że katechumen szczerze chce zostać chrześcijaninem. Kościół przeprowadzał wywiad środowiskowy by ustalić szczerość katechumena.
Nie ma jednak dowodów na to, że w Kościele pierwszych chrześcijan nie było chrztów niemowląt. Chrzest niemowląt został potwierdzony przez trzeci synod w Kartaginie w 253 roku. Rozdzielono chrzest i bierzmowanie, by chrzest przyjmowały niemowlęta, a bierzmowanie świadomi wierni. Wysoka śmiertelność niemowląt była również powodem niezbędnego do zbawienia chrztu. Powodem chrztu niemowląt jest to, że oferta zbawienia adresowana jest do wszystkich.
Więcej o nauczaniu Kościoła katolickiego można dowiedzieć się z wydanej przez eSPe książki „Depozyt wiary. Jak Kościół katolicki zachował autentyczną doktrynę wczesnych chrześcijan” autorstwa Jamesa Papandrea.
Jan Bodakowski
