No więc od kilku dni wiemy już, że Donald Tusk wrócił. I staje przed nami pytanie, jak odniesie się między innymi do tych wszystkich tematów, które stają na publicznej agendzie. Jeden z nich, to relacje państwo- Kościół.
Wiadomo, że dla mnie - jako dla konserwatysty, także na przykład dla posła Ireneusza Rasia - istotne jest, aby te stosunki ułożyć tak, jak opisuje to konstytucja, czyli na zasadzie przyjaznego rozdziału i współpracy. I oczywiście trzeba to robić w trudnych warunkach, bo w warunkach, w których wielu hierarchów nie ułatwia tego zadania, otwarcie popierając PiS. Jak więc Donald Tusk rozwiąże ten problem?
Początek jest bardzo dobry. Donald Tusk powiedział tak: jestem katolikiem, a Kościół ma dwa problemy. Wewnętrzny – w domyśle – afery pedofilskie, oraz zewnętrzny czyli to, że jest instrumentalizowany przez PiS. Nic dodać nic ująć.
To jest mój opis. Podpisuję się pod tym dwoma rękami. Warto też zwrócić uwagę, że Donald Tusk otwarcia określił się jako katolik. Tego, ci którzy oddali mu ostatnio władzę w Platformie nie robili. Mógłbym więc na tym swój wpis zakończyć, ale sprawa nie jest taka prosta.
Spójrzmy na nią politycznie. Politycznie wygląda to tak: czy mamy wzrost nastrojów antyklerykalnych i antykościelnych? Tak. Czy w związku z tym zgłaszane są postulaty rozdział Kościoła od państwa, takiego rozdziału, który może być rozdziałem nieprzyjaznym? Tak. Czy istnieje pokusa, aby na tym budować polityczną popularność, bo młode pokolenie lawinowo odchodzi od Kościoła? Tak. Tak się pozycjonowało to kierownictwo Platformy, które Donaldowi Tuskowi w sobotę władze oddało. Tak się też pozycjonuje Szymon Hołownia.
Z drugiej strony – moim zdaniem - drogą do zwycięstwa nad PiSem jest przeciągnięcie tych umiarkowanych wyborców PiS, którzy się zrazili jego polityką, a więc umiarkowanych konserwatystów. Konserwatystów, którzy właśnie chcą rozdziału, ale przyjaznego.
Patrząc więc politycznie, na chłodno, którą drogę wybierze Donald Tusk który zresztą zdążyły już powiedzieć, że w obozie, który buduje, znajdzie miejsce każdy, kto nie chce PiSu? Tego nie wiem. Czy wybierze drogę przyjaznego rozdziału czy konfrontacji?
Biorę tę jego przytoczoną powyżej wypowiedź jako dobry znak. Jako powrót do tego, co mówił, gdy w 2011 wstępowałem do Platformy: Platforma jest wtedy Platformą, gdy sięgamy od Gowina do Arłukowicza i od Libickiego do Sierakowskiej. Chciałbym, bardzo bym chciał, żeby to był powrót do sytuacji, którą opisuje ten cytat. Czy tak będzie,?
Pewnie nie do końca. Bo dzisiaj centrum jest jednak bardziej na lewo niż 10 lat temu. Chociaż ja, bardzo bym chciał, żeby to był powrót właśnie do tego centrum sprzed 10 lat. To jest właśnie kluczowe pytanie. Kluczowe dla mnie. Jaki model relacji z Kościołem zaproponuje Donald Tusk? To jest ważne nie tylko dla mnie, ale dla grupy osób o konserwatywnych poglądach, które nie chcą rządów PiSu. Jak duże ona jest? Nie wiem. Nie jestem socjologiem. Ale to pytanie jest dla mnie kluczowe.
Wreszcie uwaga ostatnia. Ci, którzy ustąpili miejsca Donaldowi Tuskowi w sobotę, często nazywali się nową energią. Kiedy oglądam obrazki z wizyty Donalda Tuska w Szczecinie to mam wrażenie, że prawdziwą nową energią jest jednak ta „stara energia”. I nie mam nic przeciwko temu. Dobrze się na to patrzy…
I na koniec. To że ciepło pisze o Donaldzie Tusku, nie oznacza, że się gdzieś wybieram. Absolutnie nie. Byłem, jestem i będę w PSL – Koalicji Polskiej. Zamierzam tu dokonać swojego politycznego żywota. No chyba, że spotkały mnie jakieś naciski w sprawach światopoglądowych. Ale tego nie ma i w PSL nigdy nie było. Nikt na mnie nie naciskał nawet w sprawie głosowania na Bartłomieja Wróblewskiego na RPO.
Tu polityka zaczyna swój dzień: www.300polityka.pl
Poznań 2.0 – najważniejsi w jednym miejscu – bo informacja nie musi być nudna
http://miastopoznaj.pl/
Wielkopolski Portal Osób Niepełnosprawnych – www.pion.pl
