Konstytucja, konstytucja! Uważajmy na fałszywych/udawanych patriotów

Mamy kolejną rocznicę uchwalenia naszej pierwszej Konstytucji, co stało się 3 maja 1791r. Nasza Konstytucja była pierwszą w Europie, a drugą na świecie, (po amerykańskiej, o 4 lata wcześniejszej), konstytucją spisaną na papierze, a jej oryginalne egzemplarze są przechowywane w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie. Po uchwaleniu i opublikowaniu naszej Konstytucji dużo pisano o tym dokumencie w ówczesnej prasie europejskiej. Podziwiano nas za to, że Polska ma tak ważny i jak na owe czasy postępowy dokument, który precyzuje zasady funkcjonowania państwa. Niemcy tworzyli konstytucje najpierw dla swoich poszczególnych księstw, a dopiero w 1871r powstała Konstytucja Rzeszy Niemieckiej, a i ta obowiązywała tylko na terenie Alzacji-Lotaryngii. Rosja wypracowała swoją konstytucję dopiero w 1906r, a bazą do jej powstania była analiza i rewizja ustaw Imperium Rosyjskiego z 1832r.

Nasze państwo ze swoją Konstytucją było pierwsze w Europie, ale co z tego, skoro obalenie obowiązywania tego dokumentu nastąpiło już po 14 miesiącach od jej powstania. Konstytucję uchwalił „motłoch”, czyli mieszczanie i szlachta, a obalili ją panowie magnaci, którzy bronili własnych interesów i interesów swoich protektorów, czyli decydentów z obcych państw sąsiadujących z Polską. Takie postępowanie doprowadziło do tego, że na 123 lata straciliśmy niepodległość, a o wolną Polskę trzeba było się bić zbrojnie w niejednym powstaniu, by odzyskać ją dopiero 11 listopada 1918r.

Dzisiejszym wczesnym popołudniem miałem okazję uczestniczyć w dyskusji o tym ważnym fakcie, jakim było utworzenie naszej pierwszej Konstytucji, o warunkach, w jakich ta Konstytucja powstawała i co doprowadziło do jej upadku, a w konsekwencji do utraty niepodległości. W tej dyskusji przypominano okoliczności i zdarzenia związane z tamtym okresem, kiedyś może i nam znane, w zależności, kto nas historycznie edukował, ale to była dyskusja związana z naszą przeszłością. Niestety, czas na spotkanie minął, a my nie zdążyliśmy porozmawiać o przyszłości naszego kraju, co w obecnej dobie i przed czekającymi nas wyborami wydaje mi się o wiele ważniejsze, niż wspominanie przeszłości. Szczególne niebezpieczne jest fałszowanie przez niektóre obozy polityczne takich znaczeń i określeń, jak: ojczyzna, patriotyzm, niepodległość, dobro narodu, praworządność, niezależność, itp., co ma zacierać różnice między zwolennikami patriotyzmu narodowego, a „patriotyzmu” unijnego, czyli europejskiego, który pachnie znaczną utratą nieodległości naszego kraju.

Wczoraj mieliśmy dzień flagi, który wypełnia przestrzeń między dwoma datami, 1, a 3 maja. I nagle (w ostatnich dniach) przekonujemy się, jaki ten dzień flagi jest ważny i jaka ważna jest nasza narodowa flaga. Zwolennicy daleko posuniętej integracji europejskiej nagle próbują przyprawiać sobie piórka patriotów i hołubią polską flagę, jak nigdy wcześniej. Jeden nawet posunął się do tego, że polską flagę zwinął z obozy przeciwnika politycznego i obnosi się z nią, niczym z flagą zdobytą w ciężkim boju. Inny znów, będący szefem tego pierwszego, wdrapuje się na jakiś (sejmowy?)dach, zawiesza (sam?) tę flagę na wysokim maszcie i tak powstaje zdjęcie kolejnego patrioty. Mamy przedstawienia na czas przedwyborczy, a jak będzie po wyborach? Pamiętam przecież te słowa, „polskość, to nienormalność”, a „patriotyzm, to nacjonalizm”, czy wręcz „skrajny szowinizm”.

Jeżeli chcemy sprawdzić, kto i jak traktował polską flagę, to sprawdźmy, co z tą flagą robił, dwa, trzy, czy pięć i więcej lat temu, po prostu, „nie dajmy się zwariować”. Politycy przed wyborami są gotowi na różne poświęcenia, nawet na takie, by przez jakiś czas udawać patriotów w tym dobrym, narodowym znaczeniu, które m.in. cechuje się poszanowaniem polskiej flagi.

PS. (dopisane 19:55)

Czy patriotą może być ktoś, kto chce oddać polskie sądownictwo (praworządność), strategię energetyczną, politykę klimatyczną, zarządzanie lasami, obronność, oświatę (w pewnym zakresie), nadzór nad wyborami, itp., itd., UE?