Przez Polskę przetacza się kolejna fala dyskusji o zasadności wyroku europejskiego trybunału sprawiedliwości nakazującego zdejmowanie krzyży w miejscach publicznych - bo tak właściwie należy odczytywać wyrok w sprawie jednej z włoskich szkół.
Jak w każdej takiej dyskusji głos zabierają żarliwi chrześcijanie i żarliwi przeciwnicy Pana Boga. I posługują się różnymi argumentami - nie czas, by je teraz cytować.
Warto natomiast zwrócić uwagę na szerszy kontekst takiej sprawy. Przeciwnicy symboliki chrześcijańskiej w życiu publicznym nie ograniczają się tylko do tego problemu, dążą do całkowitej eliminacji chrześcijaństwa pod jakąkolwiek postacią w jakimkolwiek miejscu. Więcej, chcą wycofania się Europy z jakichkolwiek związków z chrześcijaństwem na rzecz bliżej nieokreślonego ładu post-poza-nie-religijnego (nawet nie wiadomo jak to nazwać). A sukcesy odnoszą, bo dziś bardzo łatwo zwątpić w sprawach wiary, za sprawą ... samych ludzi Kościoła, takiego czy innego ...
Tymczasem rzeczywistość (również polityczna) nie znosi próżni. W miejsce wyjałowionych sfer ideowych wkraczają inne religie, bardziej ekspansywne, może nawet warto je nazwać - bardziej agresywne. I nie przejmują się gadaniem urzędników (również religijnych) zlaicyzowanej Europy. Po prostu zajmują ich miejsca. I głoszą swoje prawdy. I stosują swoje prawa. Taka refleksja przychodzi mi na myśl za każdym razem, gdy słyszę o zamachach islamistów na europejskie instytucje i obiekty. Tu nie ma zmiłuj się - albo jesteś z nami albo przeciwko nam. Tak więc w sytuacji dość teoretycznej, gdyby nad Europą zapanował porządek islamski w wydaniu agresywnych grup, żaden ateista nie miałby odwagi krzyknąć o potrzebie laickiej Europy, bo by dostał w łeb...
Sądzę więc, że i ateiści winni gorliwie wspierać wszelkie głosy ... broniące obecności krzyża w przestrzeni publicznej. I myślę, że powinni robić to dla własnego dobra. Dla swojego bezpieczeństwa i komfortu ... głoszenia swoich laickich praw.
Inne tematy w dziale Polityka
