Masakra nad dokonana na Indianach 29 grudnia 1890r. nad Wounded Knee nie była jedyną, jaka wydarzyła się w Ameryce, ale skupia w sobie wiele symbolicznych odniesień i refleksji.
Oto masakry dokonuje 7. Pułk Kawalerii USA – ten sam, który pod dowództwem zadufanego George’a A. Custera ponosi sromotną klęskę w bitwie z Siouxami i Cheyennami w 1876r. nad Little Bighorn. Pozwolono na odtworzenie 7. Pułku, by mógł dokonać zemsty na Indianach.
Zmasakrowano wówczas ok. 300 bezbronnych Indian Minniconjou biorących udział w ceremoniach Tańca Ducha, który miał ich – w ich własnych nadziejach – uwolnić od złego świata białych ludzi, od niesprawiedliwości amerykańskiej cywilizacji, bólu i cierpień, jakie znosili już od dłuższego czasu zamknięci na siłę w rezerwatach.
Do rangi innego symbolu urasta fakt, że masakry dokonano w okresie między świętami Bożego Narodzenia a Nowego Roku, kiedy myśli się – wydawałoby się – o innych sprawach. Jak widać i ta świętość nie była przeszkodą…
Masakra Wounded Knee w 1890 kończy symbolicznie etap wojen Stanów Zjednoczonych z Indianami, nie kończy jednak walki samych Indian o prawa do życia, o wolność religijną i prawo do samostanowienia. W 1973r. właśnie nad Wounded Knee, na fali ruchów protestu i niezadowolenia z polityki rządów amerykańskich względem Tubylczych Amerykanów, odbyła się głośna okupacja American Indian Movement (AIM, Ruch Indian Amerykańskich) i przedstawicieli plemion wspierających działania Ruchu, podczas której Indianie przypomnieli, że nie są reliktem romantycznych czasów podboju „Dzikiego Zachodu”, ale społecznościami nadal żyjącymi, które chcą kultywować swe tradycje i wierzenia w spokoju oraz domagających się respektowania praw traktatowych.
Przez długie lata ta masakra byłą uparcie nazywana „bitwą”, by zamazać faktyczny wymiar morderstwa, jakiego dokonali Amerykanie. Do dzisiaj rząd amerykański nie cofnął Medali Honoru nadanych żołnierzom po masakrze w Wounded Knee, jednego najwyższych odznaczeń wojskowych w armii USA, przyznawanych za zasługi na polu bitwy.
Jak widać, pamięć o Wounded Knee, mimo upływu 123 lat, nadal krwawi. Lista indiańskich, słusznych, pretensji formułowanych wokół Wounded Knee jest znacznie dłuższa. Dziś „Wounded Knee” stało się jednym z panindiańskich symboli, wokół których współcześnie społeczności indiańskie w USA i Kanadzie budują swoją nowoczesną tożsamość.
Remember Wounded Knee! to zawołanie AIM i wszystkich ludzi, którzy starają się przypominać o prawie Indian do wolnego życia. Pamiętajmy i my…
Inne tematy w dziale Rozmaitości
