Życiorys

Lech Galicki.

   Życiorys
 Każdy, kto się urodził ma swój życiorys. Krótki lub długi. Dobry lub zły. Zwykły lub niezwykły. Rzecz to względna. Ważne by był. Tak jak człowiek, który się urodził: on, ona, potem ono i tak dalej... Życia zapis. Życiorys. Rysę życia naszego. Rysopis bytowania.
 Ciało, jak to ciało, w większym lub mniejszym stopniu poddaje się działaniu czasu, lecz zawsze ulega destrukcyjnemu działaniu (" z prochu powstałeś i w proch się obrócisz" - przemijania. Ale dusza, nieśmiertelna, wieczna - do licha - nie! Pamiętamy zapach kredek i tornistrów ze szkoły podstawowej, gdy w pierwszej klasie rysowaliśmy portret mamy albo taty, a teraz sami jesteśmy rodzicami, albo nawet - to możliwe i naturalne, ale jakie szokujące nasze ego-dziadkami, no, młodymi dziadkami. I cóż - za chwilę będziemy niedołężnymi staruszkami. No, seniorami w sile wieku. Grom z jasnego nieba! Jak to się stało?! Kiedy to w przydzielonym nam co do sekundy limicie życia na ziemi minęliśmy kolejne przystanki?
"Gdyby młodość wiedziała, gdyby starość mogła!"
   Mistrz Krasiński pisał:
   Młodość mistrzu jest rzezbiarką,
   Co wykuwa żywot cały,
   Choć przeminie sama szparko,
   Cios jej dłuta wiecznotrwały.
 Okres młodości posiada kardynalny wpływ na nasze całe życie. Zapewne dlatego przez całe owo bytowanie na ziemi jesteśmy nieco dziecinni, aż po najpózniejszą starość - zwykle czas wtórnego zdziecinnienia: pampersy, bezzębność, naiwność, bezkarne bąków puszczanie i... posiadanie życiowej mądrości.
Powie ktoś: nie wypada człowiekowi w tak zwanej sile wieku powygłupiać się od czasu do czasu. Wypada. To siła siły wieku. Młodość musi się wyszumieć do końca skoro zostało jej ponad miarę.
 Jan Kochanowski napisał w swojej fraszce: "Jakoby też rok bez wiosny mieć chcieli, którzy chcą, by młodzi nie szaleli". Adam Mickiewicz w wierszu "Polały się łzy" pisał: młodość górna i dumna. I chmurna. I durna. Czyżby stracona - to jak rok bez jednej pory roku. Tak ważnej. Płodnej.
 Wszystko być musi. I wiosna, i lato, i jesień, i zima. Młodość i starość. Dwie połówki życiorysu człowieka. Tak jak nieodłączne połączenie w całość pierwiastków: męskiego i żeńskiego.
 Nadchodzi jesień. Potraktujmy ją z należną atencją. Jesień życia. To część naszego życiorysu. Znak istotny dla człowieka na tym łez padole. Znak istotny dla człowieka na tym uśmiechów miejscu. I tak: wszystko pstryk! Wszystko wiecznie trwa! Bo my trwamy. I krok po kroku, dzień po dniu zapisujemy ten fakt skrupulatnie.
 Sto lat! Czy to nie zbyt mało?
 Każdy kto się urodził ma swój życiorys. Krótki lub długi.      Dobry lub zły. Rzecz względna. Ważne by był zapisany.