Istnieje taka całkiem niepraktyczna, żeby nie napisać : bezużyteczna, teoria, która opanowała mózgi Anglosasów i przesącza się wraz z popkulturą do umysłów widzów hollyłód i seriali. Mam na myśli teorię ewolucji, która zajmuje się zjawiskami nieskończenie ślamazarnymi, dla których historia ludzkości jest mrugnięciem ledwie, a życie Kowalskiego to już w ogóle.
Wszelako ludzie oglądający świat przez ewolucyjne okulary widzą wszędzie walkę o przetrwanie i wielbią osobniki alfa. Wszędzie dopatrują się mechanizmów doboru naturalnego i często chętnie sami by je wyręczyli własnoręcznie eliminując tych, którzy w ich mniemaniu na to zasługują nieprzystosowaniem, roszczeniowością czy tez oburzająco kiepskim zdrowiem. Ci ostatni drenując ZUS podnoszą im składki, które – co oczywiste – są czystym złodziejstwem.
Azaliż aliści, kiedy włączają kanał przyrodniczy, idą z dziećmi do zoo albo lajkują foty na na insta preferencje zmieniają im się o 180 stopni. Wtedy ich faworytami stają się rekordowi nieudacznicy ewolucyjni, ostatnie osobniki kompletnie nieprzystosowanych gatunków. Ostatni lampart śnieży? Lajk! Para białych nosorożców i więcej nie będzie? Popatrzmy. Itd itp. Gdyby ten lampart mógł się wypowiedzieć do kamery zapewne zjechałby swojego dalekiego przodka, który zamiast zostać kotem domowym wybrał życie na krawędzi w Himalajach. Nosorożce, jak bardzo nie płakalibyśmy nad ich losem, nie tylko z wyglądu są żywą skamieliną. Za sprawą kiepskiego wzroku i małego mózgu ich jedyną formą relacji z nie-nosorożcami jest walnąć je rogiem. W rezultacie serii złych wyborów kumulujących się przez pokolenia są, gdzie są.
Tak że tak. Z drugiej strony niewielu ceni zwierzęta, które odniosły horrendalny sukces ewolucyjny, a na pewno prokreacyjny, jak owca czy wróbel.
Nie ma sprawiedliwości.
O WRÓBELKU
Wróbelek jest mała ptaszyna,
wróbelek istota niewielka,
on brzydką stonogę pochłania,
Lecz nikt nie popiera wróbelka
Więc wołam: Czyż nikt nie pamięta,
że wróbelek jest druh nasz szczery?!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
kochajcie wróbelka, dziewczęta,
kochajcie do jasnej cholery!
KI Gałczyński 1947
