Zadziwiające, jakie przedsięwzięcia firmuje się prestiżowym na pozór szyldem "Euro'. Nazwa: 'Konkurs Eurowizji' na przykład pasowałaby do przeglądu najlepszych orkiestr symfonicznych Europy, albo - skoro "wizja" - spektakli operowych. Biada jednak niezorientowanym, którzy włączą telewizor w oczekiwaniu wzruszeń wyższego rzędu. Zamiast Nevilla Marinera zobaczą huśtającego się na bananie izraelskiego transwestytę albo duet Iwan i Delfin.
Do podobnej kategorii należy Europarlament. Naiwni widzą w nim ekstraklasę posłów Starego Kontynentu, zorientowani wiedzą, że to klasa okręgowa, przystań dla oryginałów lub polityków zbyt dla danej partii kłopotliwych, żeby trzymać ich u siebie w kraju. Okazowymi egzemplarzami europarlamentarzystów są obsadzający przeciwne bieguny Daniel Cohn Bendit i Maciej Giertych. Pierwszy z nich, wiecznie pod wpływem środków poszerzających świadomość, niedawno wypełzł na trybunę, żeby wziąć prof. Geremka w obronę przed polskimi faszystami i stalinistami. Maciej Giertych z kolei bije kolejne rekordy ekwilibrystyki językowej, by w broszurach Europarlamentu sprzedać Europie niepopularną raczej prawdę, że homoseksualiści to zwykłe zboki. Próby opakowania jej w quasi-poprawną politycznie formę na razie ponoszą ambitne porażki.
Nie dziwię się profesorowi Geremkowi, że miał dosyć tego zoo i czuł się nieswojo w towarzystwie w/w panów, a także innych luminarzy polityki polskiej jak europosłowie Golik, Czarnecki czy Piskorski. Wymóg kolejnej lustracji potraktował więc jako deskę ratunku, podaną przez PiS z ojczyzny.
No a w każdym razie jako sympatyk obu profesorów - Geremka i Kaczyńskiego taką wersję sobie wymyśliłem i będę się jej trzymał.
Inne tematy w dziale Polityka
