Nie tak dawno tłumaczyłem żarliwie, że nie wszyscy kradną. Dzisiaj mam wątpliwości. Wchodząc do zakładu fryzjerskiego pani Ani chcąc nie chcąc słucham puszczanych przez nią starych przebojów Lady Pank. Kasa fiskalna pani A
ni kurzy się od nieużywania, z prawdopodobieństwem równym jedynce mogę więc założyć, że od moich piętnastu złotych za strzyżenie nie odprowadza nie tylko VAT-u i dochodowego, ale i nie dzieli się nimi z ZAIKS-em.
Czy składam zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia? Opuszczam miejsce przestępstwa w popłochu?
Tak tylko pytam.
Oczywiście rozsiadam się wygodnie, na ile to możliwe na biurowym krześle heroicznie udającym wyposażenie salonu fryzjerskiego i jedziemy.
W świetle prawa to moje - mimowolne - słuchanie muzyki, to jak częstowanie się wódką kradzioną z geesu.
Pewnie współudział czy inne poplecznictwo.
W przerwach między piosenkami wsłuchuję się jednak w swoje sumienie i - wiecie, co? - cisza.
Cisza panuje również w czasie ściągania z netu i konsumpcji Transportera 3. Podejrzewam, że moje sumienie usytuowane jest niedaleko chłopskiego rozumu, który podpowiada mu, że nie ma kradzieży bez okradzionego. Czy poszedłbym na tego Transportera do kina? Tak jak na koncert Lady Pank, z pistoletem przystawionym do głowy chyba. Straty twórcy zatem nie ponieśli, bo nie mieli najmniejszej szansy na zysk. Z płodami ich kreatywności mogę się zapoznać tylko nielegalnie albo wcale. Jeśli był ktoś poszkodowany, to tylko ja sam, bo Transporter wyjął mi z życia dwie godziny.
Sumienie odzywa mi się za to w dość nieoczekiwanych momentach. Ostatnio w sklepie audio, kiedy pani spytała, czy zapakować mi słuchawki w kształcie kapci. No nie, za tę cenę dziękuję postoję. W kolejce na poczcie, po takie same kupione na allegro dwie stówki taniej. Chciałoby się wyjąć portfel i jakąś rozsądną sumką za fatygę pani sklepowej (w końcu grymasilem pół godziny) uciszyć ten niesympatyczny dźwięk, jaki zaczęło wydawć sumienie, ale ten system tak nie działa, niestety.
Koń ma wielki łeb, niech się martwi. A propos konia:
