Z teczki Mariana Łącza cz. 1

 W tym samym czasie, gdy Mariusz Dmochowski rzucał (oddawał) legitymacją partyjną PZPR, miały miejsce w Warszawie inne wydarzenia nie mniej istotne dla prowadzenia w stołecznej SB sprawy „Hetman” i dziejów Teatru Polskiego w Warszawie.

 

Publikowany dokument pochodzi z teczki Mariana Łącza, a jej sygnaturę można znaleźć nawet na tzw. liście Wildsteina:

 

                                                                                              Warszawa, dn. 19.03.82

                                                                                              TAJNE

                                                                                              Egz. poj.

                        S. I      

do wykorzystania

[ZASTĘPCA NACZELNIKA

WYDZIAŁU III-1

SUSW w Warszawie]

Notatka służbowa

dot. aktora Teatru Polskiego

 

                                                                       Mariana ŁĄCZa

                                                                       s. Jana i Marii Piechota

                                                                       ur. 5.12.1921 Rzeszów

                                                                       Zam. Warszawa, ul. Zakopiańska 6 m. 2

                                                                       aktor, tel. 17-42-00

 

            W/wym w dniu 16 marca 82 został zatrzymany prowadząc samochód osobowy w stanie nietrzeźwym. Wynikiem interwencji funkcjonariuszy było odebranie M. Łączowi prawa jazdy oraz kluczy od samochodu.

Następnego dnia przeprowadzono z wym. aktorem w pomieszczeniach KSMO rozmowę, w konsekwencji której, M. ŁĄCZ zobowiązał się do wpłacenia określonej kwoty na fundusz Polskiego Czerwonego Krzyża. Wpłata na fundusz PCK była niejako formą samo ukarania za dokonane wykroczenie.

            W dniu dzisiejszym tj. 19.03.br. M.ŁĄCZ przyniósł potwierdzenie wpłaty w wys. 4000 zł (cztery tysiące). W zamian wręczyłem mu prawo jazdy oraz klucze, co własnoręcznie potwierdził sporządzonym oświadczeniem.

            Następnie, w konsekwencji prowadzonej z aktorem rozmowy, uzyskałem następujące informacje dot. Teatru Polskiego:

            Dnia 19 marca tj. dzisiaj w czasie zebrania czł. org. partyjnej złożyły legitymacje trzy osoby: - pani Ela Walisiak – pracująca w sekretariacie Teatru Polskiego (Karasia 2), przez pewien czas była dyr. – małej sceny (Foksal)

- Wojciech Nowak – szef maszynistów na małej scenie (ul. Foksal) – nie przyszedł na zebranie

- aktor od 2 lat pracujący w t. Polskim w wieku ok. 35 lat (nie zna bliższych danych)

Ponadto na zebraniu ustalono, że dyr. Dejmek w czasie prób zakłócania spektaklu – przerwie przedstawienie i przywoła publiczność do porządku.

            Od momentu wprowadzenia stanu wojennego złożyły legitymacje m.in. następujące osoby:

- reż. Jan Bratkowski

- reż. Jerzy Rakowiecki

- aktor Czesław Bogdański

- aktor Czesław Wojtała

- kierownik elektryków

Jeszcze przed stanem wojennym wyjechała do Szwecji aktorka Jolanta Stiller – dotychczas nie powróciła.

Były dyrektor teatru Polskiego – Krasicki – obecnie pracownik KW PZPR przewodniczy Komisji d/s teatru (niedawno powołanej), w skład której m.in. wchodzą: J. Kłosiński, T. Zaliwski, G. Kron. Najbliższe zebranie tej Komisji 2 kwietnia 82.

÷

Na zakończenie rozmowy M. Łącz zaproponował utrzymanie kontaktu celem informowania nas o interesujących naszą służbę sprawach.

                                                                                  Insp. Wydz III-1

                                                                                  ppor. K. Pilch

 

 

To pierwszy chronologicznie dokument sporządzony przez funkcjonariuszy SB – wcześniejsze sporządzali milicjanci. Planuję publikację serii dokumentów z tej teczki – wybrałem ich łącznie 10. Postawę aktora proszę oceniać po 10-tym, myślę, że ocenianie po 5 będzie zdecydowanie za wczesne.

Co do treści tej notatki – jazda samochodem po spożyciu alkoholu to bardzo popularny polski sport i jednocześnie przesłanka do błyskawicznego przeprowadzenia werbunku. Jednak do sprawy, i do osób sławnych, podchodzono w bardzo indywidualny sposób.