Rzeczypospolita solidarności ducha

Relatywizm w stosowaniu zapisów konstytucyjnych przez  Europejskie elity prawne, wynika z odrzucenia fundamentu  aksjologicznego w ocenie ładu życia publicznego. Błędu tego nie popełniła Dawna Rzeczypospolita, wskazując u progu nowożytnej ery otwartości między narodami, na prawo do życia wiecznego, jako źródła obywatelskiej odpowiedzialności. Tworząc propozycję humanistycznego fundamentu troski o wolność i rzeczy wspólne, w opozycji wobec Krzyżackiej despocji .

Współczesne przyśpieszenia, rodzą podobne wyzwania dla wolności i demokracji. Jeżeli samodzielność uzyskiwana obecnie dzięki nowoczesnym technologiom, nie będzie ograniczana zasadami wyprowadzanymi z ładu aksjologicznego, ustrój gospodarczy i polityczny może doprowadzić do zniewolenia naszego życia cyber kajdanami poprawności politycznej. 

  

Europa bez przewodnika

 

1.   Nie udało się Janowi Pawłowi II zatrzymać Amerykańskiej burzy na Bliskim Wschodzie,  nie uda się jego następcom zatrzymać jej pożałowania godnych konsekwencji. Wprowadza to w Europie nieufność pomiędzy sąsiadami, wprowadza agresję pomiędzy cywilizacjami.

 

2.  Skutki relatywizmu powstałego w ideowej próżni zachodniej Europy, zobowiązują do rozważenia znaczenia dziedzictwa politycznego Europy środka. Dziedzictwa Rzeczypospolitej narodów tożsamych łacińskimi fundamentami dla ochrony wolności siłą ludzkich sumień.

 

3.  Nie powinniśmy się przy tym ograniczać do obecnej perspektywy politycznej Unii Europejskiej. Utrzymywanie granic pomiędzy narodami, jest już tylko w interesie wyalienowanych elit, zarabiających na arbitrażach pomiędzy pilnowanymi przez siebie obszarami. Nowy ład gospodarczy usunie tą barierę.

 

4. Koniec możliwości chronienia rozproszonej tajemnicy gospodarczej, na skutek globalnego scentralizowania zarządzania kapitałem, oznacza koniec efektywności epoki kapitalizmu. Przejęcie przez nich kontroli nad cyfrowymi technologiami, grozi zniewoleniem społeczeństw,  zredukowanych przez kapitalizm do produktywności i konsumeryzmu.

 

5. Pomcna w tym zniewoleniu ma być ideologia Kapitału społecznego. Mistyfikująca rzeczywiste role i motywacje w gospodarce, tworząca medialną i polityczną osłonę dla przsunięcia społeczeństwa sieci wiedzy z epoki kapitalizmu w epokę cyber feudalizmu.

 

Zdaniem Naszego Papieża

 

(…) 15. W tej perspektywie należy też zapytać się o przyczyny narastającego niepokoju, jaki odczuwa dziś wielu naukowców i wiele osób działających na polu gospodarki, gdy w obliczu nowych problemów związanych z ubóstwem, pokojem, środowiskiem naturalnym i przyszłością młodych pokoleń zastanawiają się nad rolą rynku, nad dominującą rolą pieniądza i finansów, nad rozdźwiękiem między sferą ekonomiczną i społeczną oraz nad innymi podobnymi zagadnieniami dotyczącymi aktywności gospodarczej.

Być może nadszedł czas, aby podjąć nową i pogłębioną refleksję nad sensem ekonomii i nad jej celami. Konieczne wydaje się w tym kontekście ponowne rozważenie samego pojęcia dobrobytu, aby nie był on postrzegany wyłącznie w ciasnej perspektywie utylitarystycznej, która spycha całkowicie na margines wartości takie jak solidarność i altruizm.

 

16. Pragnę zaapelować w tym miejscu do ekonomistów oraz działaczy gospodarczych i polityków, aby uświadomili sobie, że praktyka ekonomiczna oraz działania polityczne w tym sektorze muszą mieć na celu dobro każdego człowieka i całego człowieka. Nakazuje to nie tylko etyka, ale także zdrowa ekonomia. Doświadczenie bowiem zdaje się wskazywać, że sukces ekonomiczny w coraz większej mierze wynika z tego, iż docenia się należycie rolę człowieka i jego zdolności, popiera się jego świadome uczestnictwo, starannie kultywuje wiedzę i pomnaża zasoby informacji, umacnia solidarność.

Wartości te nie są bynajmniej obce nauce i praktyce ekonomicznej, a przyczyniają się do nadania im charakteru w pełni "ludzkiego". Ekonomia, która nie bierze pod uwagę wymiaru etycznego i nie stara się służyć dobru człowieka - każdego człowieka i całego człowieka - w istocie rzeczy nie zasługuje nawet na miano "ekonomii", pojmowanej jako rozumne i dobroczynne zarządzanie zasobami materialnymi.

Jan Paweł II Orędzie na Światowy Dzień Pokoju  1 stycznia 2000.

 

Medycyna dla wolności

 

6. Dzięki gigantycznym możliwościom telemedycyny, wprowadzając formalistyczną integrację uczestników systemu ochrony zdrowia, państwowo łatwo możne wykorzystać administrację służby zdrowia dla segregacji, segmentacji i wykluczania społecznego. Tak zorganizowana państwowa administracja epoki cyber feudalizmu, może się być bardzo skuteczna.

7.  Zatrzymanie tego zagrożenia, wymaga oparcia integracji systemu ochrony zdrowia na zasadach personalizmu. Wymaga mentalnego uznania znaczenia i wsparcia praktyki pracy solidarnej jako kluczowego źródła dobrobytu, uznania roli rodziny jako organicznego warunku solidarności między pokoleniowej oraz uznania znaczenia sumień dla weryfikowania prawdy.

8.  Kulturowymi konsekwencjami przyjęcia zasady i praktyki samopomocy zdrowia, będzie przyjęcie zasad i praktyki samokształcenia w rodzinie oraz samorządności dziedzictwa narodowego. Ekonomicznymi konsekwencjami będzie dopuszczenie do ustroju społecznej gospodarki rynkowej wartościowania efektów przedsiębiorczości zarówno w formie pieniężnej jak i demokratycznej.

9.  Polska Konstytucja stawia mocny fundamenty dla takich reguł. Ale Europejska praktyka opiekuńczego zaspakajania potrzeb rozwojowych, coraz bardzie nas zwalnia z poczucia odpowiedzialności. Przybliżając tym samym mentalnie do postaw roszczeniowych, klientowskich czy w końcu niewolniczych. Grożąc politycznym wprowadzeniem formalistycznych rozwiązań w ochronie zdrowia, w oparciu o oświeceniowe sentymenty i język ideologii Kapitału społecznego. 

10. Szczęśliwie narody Europa Środkowo Wschodniej, do czasów swojej politycznej suwerenności, zawsze wiązały wolność z bezpośrednią odpowiedzialnością obywateli. Samodzielność i samorządność wobec wspólnych wartości była ich naturą, jest naszym dziedzictwem.

 

Owocowanie tradycji ładu politycznego Dawnej Rzeczypospolitej, powinno określić  łaciński fundament aksjologiczny dla standardów i zasad nowych kompetencji społecznych, we współczesnych  ustrojach Białorusi, Litwy, Polski i Ukrainy Kompetencji niezbędnych naszym narodom do osiągania dobrobytu nie tylko dzięki pracy wymiennej, ale i dzięki pracy solidarnej.

Dobrą dla tego okazję daje inauguracja Programu rodzina 500+, podkreślająca zasadę odpowiedzialność rodziców za wychowanie dzieci. Teraz Polski rząd winien skoncentrować wszystkie środki przygotowane dla wspierania rozwoju gospodarczego na modernizację narzędzi i instytucji wsparcia samodzielności, solidarności i samorządności w pracy solidarnej. Skala tych środków, pozyskanych w dużej mierze od narodów zachodniej Europy,  pozwoliłaby nie tylko na zaspokojenie potrzeb naszych rodzin, ale i na zaspokojenie potrzeb rodzin naszych wschodnich sąsiadów.

 

Tym samym, Polska może odegrać rolę zwornika w reintegracji Europy wedle zasad cywilizacji łacińskiej. Wedle aktualnego i dziś Papieskiego przesłania o organicznej jedności dwóch płuc Europy.

 

Przesłania owocującego nie tak dawno w Naszej Ojczyźnie, odwagą i praktyką solidarności ducha.

 

Tekst przygotowany dla prywatnie organizowanego colloquium

Kultura pamięci – dialog międzykulturowy – edukacja,  przedsiębiorczość  i  samorządność - we wschodniej części Europy Środkowej.

Biała Podlaska, 4 – 6 marca 2016 r.