Airdale to energiczny i niezależny pies.
Airdale to energiczny i niezależny pies.

Airedale terrier - rodzinny "król" terrierów

Redakcja Redakcja Zwierzęta Obserwuj temat Obserwuj notkę 9

Airedale terrier to największy z terierów, dlatego nazywany jest królem terierów. Jest bardzo inteligenty i jak każdy terier bywa uparty i lubi postawić na swoim.

Airedale terier to pies energiczny, uparty i niezależny, chociaż przy odrobienie cierpliwości można go nauczyć go posłuszeństwa. Jest niezwykle przyjaznym psem. To radosny, spokojny  i cierpliwy czworonóg.

Słynnym psem rasy terrier jest popularny York miniaturka.


Airedale terrier
Airedale terrier to pies energiczny, uparty i niezależny.

Airedale terier - charakter

Airdale to energiczny i niezależny pies, chociaż jego temperament jest bardziej spokojny niż u innych terierów. Airedale posiada mocno rozwinięty instynkt łowiecki, który powinno się kontrolować. Przywiązuje się do swojej rodziny, a obcych traktuje obojętnie. 

Pomimo niezależności, bardzo przywiązuje się do członków swojej rodziny chociaż tego nie okazuje. Airedale nie zalicza się do psów łagodnych i nie poddaje się łatwo woli swojego właściciela. Czasem jego instynkt łowiecki każe mu pobiec za ciekawym tropem. Nie zwraca wówczas uwagi na przywoływania swojego pana. Choć airedale jest psem myśliwskim, okazuje się, że potrafi być również dobrym stróżem.

Jeśli jego potrzeby ruchowe nie są w odpowiednim stopniu zaspokajane, airedale może powodować w domu szkody, zwłaszcza gdy zaczyna się nudzić. Airedale jest łakomczuchem, trzeba więc zwracać uwagę na to, by nie biegał bezpośrednio po posiłku, gdyż wysiłek może doprowadzić u niego do wymiotów.


Airedale terrier
Airdale ma charakterystyczną budowę ciała.

Dla kogo Airedale terier

Opiekunem airedale’a powinna być osoba doświadczona. Właściciel musi być wystarczająco stanowczy, by nie pozwalać mu na wszystko.Ten pies może żyć w mieszkaniu lub w domu z ogrodem, jednak musi być wyprowadzany na spacer kilka razy dziennie, zwłaszcza, jeśli mieszka w małym mieszkaniu. Airedale terier dobrze czuje się u boku każdego właściciela, o ile może on mu poświęcić wystarczająco dużo czasu i jest na tyle aktywny, by potrafił zaspokoić jego potrzeby ruchowe. Przy osobie unieruchomionej w domu będzie bardzo nieszczęśliwy.  

Airedale jest serdeczny i opanowany, więc bardzo dobrym towarzyszem życia i zabaw dla dzieci, o ile będą go one szanować.

Może żyć w zgodzie z kotem tylko jeśli wychowuje się z nim od szczeniaka. Źle znosił obecność innych psów w swoim najbliższym otoczeniu, szczególnie jeśli będą to osobniki tej samej płci.

Dzięki temu, że jest psem średniej wielkości, może towarzyszyć swojemu panu w podróżach, ale tylko jeśli wcześniej będzie poddany odpowiedniemu szkoleniu.


Airedale terrier
Airdale to większy kuzyn popularnego yorka.

Historia Airedale teriera

Airedale terier pojawił się w XIX w, w hrabstwie Yorkshire. Ulubioną rozrywką miejscowej ludności było wędkowanie, a rzeki obfitowały w ryby. Wędkarzom przeszkadzały jedynie sprytne i wiecznie głodne wydry. Do polowania na nie używano psów - cechował je spryt, ale i mizerny wygląd. 

Na farmach, we wsiach, w małych miasteczkach miejscowa ludność miała jeszcze inną rozrwykę – ratting (rat – szczur). Po pracy, najczęściej w sobotnie wieczory, urządzano okrutne spektakle. Na specjalnie skonstruowaną, wysoko grodzoną arenę wpuszczano żywe szczury, a następnie psa. Zakładano się, ile to szczurów, w ciągu określonego czasu, taki pies zdoła udusić. 

Amatorzy wędkowania wpadli na pomysł, by swoje psy skrzyżować z tymi, które łapią szcury. Nowa odmiana rzucała się do walki w wodzie. Zagrożona wydra uciekała do swej kryjówki, do której wejście znajduje się pod wodą. Zwolennicy rattingu zaczęli także wpuszczać do wody szczury, a za nimi potrafiące nurkować psy. Tak powstał następny z okrutnych sportów.

Psy rozpowszechniły się szybko w całej Wielkiej Brytanii. Pod koniec XIX w. już nikt nie używał airedale’a jako szczurołapa. Sięgnęła po te psy armia i policja brytyjska. Wkrótce został nazwany „psem wojennym”. Wsławił się w działaniach policji i wojska w Powstaniu Bokserów w Chinach w 1900 r., później w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904-1905) u boku służb japońskich. Miało go wojsko hinduskie, amerykańskie, niemieckie i oczywiście brytyjskie.

Wehrmacht tak je cenił, że było ich w armii więcej niż psów ras rodzimych, tak znakomitych jak dobermany, boksery, sznaucery olbrzymy czy nawet owczarki niemieckie. Do dziś zresztą airedale teriery cieszą się ogromną popularnością w Niemczech. Najczęściej był używany do odnajdywania rannych, noszenia meldunków, sygnalizował zbliżanie się wroga. Na starych zdjęciach często widzimy airedale teriery w służbowym, białym płaszczyku ze znakiem czerwonego krzyża, kroczące u boku swego opiekuna żołnierza.


Airedale terrier
Szczeniak Airdale terriera. 


Odmiany terrierów


KJ


Komentarze

Inne tematy w dziale Rozmaitości