waldemar.m waldemar.m
853
BLOG

Litość litości nie równa

waldemar.m waldemar.m Nauka Obserwuj temat Obserwuj notkę 15

 

I jeszcze: Waldemar.m ma teraz nieco utrudnione życie, więc trzeba wykazać mu nieco miłosierdzia. Wie bowiem, że doigrał się tego iż będę wymazywał wszelkie jego wzmianki zawierające ulubione przez niego słowa-maskotki. Musi się więc wykręcać, tak aby coś powiedzieć, ale nie za dużo - bo jego wypowiedź wtedy usunę. Powoduje to lekki stress psychiczny - więc miejmy nad nim litość.

 

Takim, prowokującym i obraźliwym komentarzem stara się profesor fizyki teoretycznej osłabić siłę moich argumentów wykorzystywanych przeze mnie w dyskusji pod jego notkami.

 

Dla tych, którzy nie w kursie: "tolerancyjny" pracownik tradycyjnej fizyki zabrania mi wspominać w komentarzach o cząstce elementarnej odkrytej przez prof. Bazijewa, czyli o elektrino i wynikających z tego odkrycia konsekwencjach, czyli, jak on pisze – "słowach -maskotkach".

 

Jak już wszyscy wiedzą, jestem niespotykanie spokojny i cierpliwy człowiek, ale tym razem nie wytrzymałem i sprowokowany przez jakiegoś przemądrzałego komentatora, który pomyślał, że podstawili mu gruszkę bokserską do bicia, postanowiłem wyrazić swoje politowanie profesorowi Jadczykowi.

 

Tyle, że moje politowanie dla prof. Jadczyka (a z nim dla wszystkich niedowiarków w odkrycia prof. Bazijewa) ma poważny fundament. Jest nim eksperyment jednoznacznie dokazujący, że cząstka elementarna elektrino istnieje.

 

Nie, tym razem nie będzie o świetle. Nie chcę, żeby matematykowi jakaś prosta funkcja przeszkodziła w analizie teorii prof. Bazijewa.

 

Tym razem będzie o eksperymencie, który można powtórzyć w każdym średnio wyposażonym laboratorium.

 

Eksperyment o którym napiszę w tej notce, był przeprowadzony w 1995 r. w Kabardyno-Bałkarskim Państwowym Uniwersytecie na wydziałach fizyki i chemii fizycznej.

 

Podstawa do przeprowadzenia eksperymentu.

 

Właściwie we wszystkich pracach poświęconych namagnesowywaniu wody można przeczytać, że oddziaływanie magnesem na wodę prowadzi do zmiany ważniejszych jej właściwości, które po upływie 24 godzin wracają do poziomu wyjściowego.

 

W wielu pracach poświęconych zagadnieniu "żywej" wody (wody otrzymanej z roztopienia lodu, lub szybko schłodzonej), twierdzi się, że taka woda jest aktywna w ciągu 24 godzin.

 

Podobieństwo tych zjawisk świadczy o tym, że u podłoża obydwu zjawisk leżą te same przyczyny.

 

Co ciekawe, te proste i szeroko znane zjawiska nie mają swojego wytłumaczenia w ramach klasycznej fizyki, w której pole magnetyczne jest obiektem niematerialnym, a więc nie powinno wpływać na taką własność wody jak masa i ciężar.

 

A jak te zjawiska tłumaczy teoria prof. Bazijewa?

 

1. Woda składa się superoscylatorów, posiadających zbędny, ujemny statyczny ładunek q = 2,7226189*10^-16 C , a każdy superoscylator jest zbudowany zg = 1253,7013 molekuł pary. Molekuła pary ma wzór (H2O)3. Superoscylator – to mikrokryształ heksagonalny o następujących parametrach: a = b ≠ c; kąty alfa i beta = 90 stopni, a kąt gamma = 120.

 

2. "Pole magnetyczne" to strumień elektrino składający się z potoków elektrino przemieszczających się w międzyatomowych kanałach magnesu.

 

3. Elektrino – nosiciel prądu elektrycznego i pola magnetycznego. Cząstka posiadająca masę m = 6,8557572*10^-36 kg i ładunek dodatni – 1,9876643*10^-27 C.

 

Wniosek z teorii: przy oddziaływaniu elektroprzenikalnej cieczy, jaką jest woda, z polem magnetycznym, masa i ciężar wody powinny rosnąć za rachunek elektrino pola magnetycznego "związanego" superoscylatorami.

 

Metodyka eksperymentu i rezultaty pomiarów.

 

Przedmiotem eksperymentu było pięć ampuł ze zwyką wodą używaną w medycynie do zastrzyków. Każda ampuła miała pojemność 5 cm3.

 

Źródłem pola magnetycznego był magnes w kształcie owalu w którym odległość między biegunami wynosiła 7 cm, pole między biegunami było jednorodne i miało wartość H = 1,9894*10^5 A/m, a indukcja B = 02673 T.

 

Ampuły ważono na wadze analitycznej DLB-200 pozwalającej ważyć z dokładnością ±0,05 mkg.

 

Dostawka ampuł od magnesu do wagi była realizowana w ciągu 10 minut. Ampuły były ponumerowane. Ich początkowa waga brutto (z wodą) wynosiła [mkg]:

 

1. 10503,45

2.  9345,40

3.  8981,10

4.  9305,50

5.  9934,10

 

Pierwszy seans namagnesowania zaczął się 26 kwietnia 1995 r. Ampuły były umieszczone w przestrzeni międzybiegunowej magnesu w pionowym położeniu.

 

Między północnym biegunem magnesu, z którego wychodził potok elektrino, a ampułą Nr1, na jednej linii znajdowały się jeszcze dwie ampuły (Nr2 i Nr4), to jest, ampuła Nr1 była ekranowana od potoka elektrino dwoma innymi ampułami.

 

Seans trwał prawie 16 dni (t = 3,81,5 godziny), w czasie którego ampuły pozostawały nieruchome.

 

Ponowne ważenie (12 maja 1995 r.) dało następujące rezultaty:

 

Nr ampuły      waga        przyrost wagi

 

1.                10503,45              0,00

2.                 9345,50              0,10

3.                 8981,45              0,35

4.                 9305,85              0,35

5.                 9934,45              0,35

 

Natychmiast po ważeniu ampuły były umieszczone między biegunami magnesu, ale tym razem zamieniono miejscami ampuły Nr1 i Nr2, to jest – ekranowana była ampuł Nr2.

 

Drugi seans trwał 17 dni (do 29 maja 1995 r.). Ważenie odbyło sią 2 godziny po wyjęciu z pol magnetycznego.

 

Nr ampuły      waga       przyrost wagi

 

1.                10503,60              0,15

2.                 9345,40              0,00

3.                 8981,30              0,20

4.                 9305,65              0,15

5.                 9934,30              0,20

 

Po tym seansie ampuły przez 3 dni nie były umieszczane w pole magnetyczne co spowodowało spadek wagi.

 

Nr ampuły      waga        przyrost wagi

 

1.                10503,50              0,05

2.                 9345,50              0,00

3.                 8981,15              0,05

4.                 9305,50              0,00

5.                 9934,15              0,05

 

Trzeci seans trwał od 2 do 27 czerwca (474 godz.20 min). W tym seansie pierwsze trzy ampuły były przyłożone do bieguna południowego, a ampuły Nr4 i Nr5 do bieguna północnego.

 

Nr ampuły      waga    przyrost wagi

 

1.                10503,65              0,20

2.                 9345,60              0,20

3.                 8981,30              0,20

4.                 9305,70              0,20

5.                 9934,25              0,15

 

Czwarty seans trwał 20 dni. Przed jego początkiem przypadkowo zbiła się ampuła Nr5. Ampuły Nr1 i Nr2 były przyłożone do bieguna południowego, a ampuły Nr3 i Nr4 do bieguna północnego.

 

 

Nr ampuły      waga    przyrost wagi


1.                10503,65              0,20

2.                 9345,60              0,20

3.                 8981,35              0,25

4.                 9305,75              0,25

 

Ten senas był ostatnim. Po nim zrobiono przerwę na 8 dni w celu stabilizacji wagi ampuł. Rezultaty kolejnego ważenia poniżej:

 

Nr ampuły      waga    przyrost wagi

1.                10503,55              0,10

2.                 9345,60              0,20

3.                 8981,25              0,15

4.                 9305,60              0,10

 

Nawet pobieżna analiza wyników świadczy o tym, że pole magnetyczne to materialne ciało.

 

Dyskusja otrzymanych rezultatów

 

Cd. w notce "Eksperyment dokazujący odkrycie elektrino"

waldemar.m
O mnie waldemar.m

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Technologie