Łaska Boża – czyli granica poznania.

Gdy pisałem frazę:

...gwiazda jest dobrym przykładem wyzwalania takiej energii, nagromadzonej bez użycia jakiejkolwiek energii."

która jednoznacznie przeczy prawom fizyki (podkreślam – FIZYKI, a nie PRZYRODY), to liczyłem się z tym, że będę ostro krytykowany (fizykaliści i klakierzy), lub obrzucany epitetami (cała reszta). Zaskoczyła mnie jednak znikoma milość komentarzy, która świadczy o tym, że do fizykalistów i klakierów moje rozważania dotarły.

Na szczęście ilość nie przeszła w jakość i udało mi się znaleźć w tym małym wyborze dwie perełki, które warte są specjalnego komentarza w postaci oddzielnych notek. Dzisiaj odniosę się do jednego z nich:

... i Ty to tak na poważnie ?
co to się nagromadziło, gromadząc się, bez użycia jakiejkolwiek energii, i to tak można ?
gromadzić się
innymi słowy skupianie się i rozpraszanie ( po pewnym czasie - skupienia - się, nie wymaga Energii, żadnej energii - no Waldemarze i Ty to też, tak na poważnie ?

Nie zareagować na "krzyk duszy" zdumionego czytelnika nie mogłem, a więc dałem krótkie, ale jednoznaczne wyjaśnienie:

Tak, właśnie tak. Na tym polega genialność Boga jako Twórcy!

Stworzyć Wszechświat to pryszcz. Nawet fizykaliści już go tworzą np. ze strun.

Ale stworzyć Wszechświat jak Perpetuum Mobile, działający zgodnie z zasadą:

"Z prochu powstałeś, w proch się obrócisz" - bez jakiejkolwiek interwencji z zewnątrz - to był przejaw Geniuszu Boskiego.

Bóg wyraźnie wyznaczył granicę poznania, a ja ją właśnie osiągnąłem, dzięki jego łasce.

Dzięki tej łasce, która na mnie spłynęła, można zrozumieć, dlaczego łaska Boża opuściła Benedykta XVI.

Bilans łaski Bożej na Ziemi musi być zachowany.