I nie chodzi, wbrew pozorom, o Marka Kondrata. On, podobno, bez dopingu te swoje antykacze reklamy płodził. Tak sam z siebie. Jak każdy niezależny i suwerenny twór. A ja o czymś nieporównywalnie mniej wzniosłym.
Próbka B, pobrana na igrzyskach od polskiej biegaczki, Kornelii Marek, dała ten sam wynik, co próbka A. Wynik pozytywny. Oznacza to, że Polka stosowała niedozwolone metody wspomagania organizmu. Konsekwencja będzie co najmniej dwuletnia dyskwalifikacja zawodniczki, cofnięcie jej stypendium, unieważnienie 6-go miejsca zajętego przez Polki w biegu sztafetowym, wstyd jak jasna cholera i cień rzucony na całą polską ekipę ze szczególnym wzięciem pod uwagę koleżanek biegaczki. Kilka dni temu przekonała się o tym boleśnie Justyna Kowalczyk, której norwescy dziennikarze zadawali na konferencji pytania w taki sposób jakby to ona stosowała doping.
W interesie polskiego sportu jest dogłębna analiza tej sprawy i wyjaśnienie wszystkich jej szczegółów. Zakopywanie tego pod dywan niczemu i nikomu nie będzie służyć. Tak to, zdaje się jest, że o błędzie czy przypadku nie można tutaj mówić. Jeśli tak, to mamy do czynienia z czymś, co nie tylko należy zlikwidować, ale dokładnie prześwietlić i podać do wiadomości publicznej.
Te igrzyska były dla nas, w porównaniu z większością poprzednich, wyjątkowo przyjemne. I już w parę dni po nich przywrócono nas do pionu. Strasznie to psuje samopoczucie. Przynajmniej takiemu zaprzedanemu kibicowi jak ja. I myślę, że nie tylko ja mam w tej chwili potężny dyskomfort.
Jest jeszcze jeden aspekt sprawy. W czasach, kiedy inni legalnie biorą co się da i jak się da (i nie da), polscy amatorzy, stosując pewnie metody znane i wykrywalne już za króla Ćwieczka, robią zasłonę dymną dla tych innych. Za chwilę będziemy mieli w sporcie status Rosjan. Tyle, że oni to przynajmniej, oprócz wkalkulowanych strat, dodatkowo kupę medali z tego zawsze mają. A my? Rozbitą sztafetę i zmniejszoną, o 10% w skali kraju, populację biegaczek narciarskich. Żałość.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
