Zapotrzebowanie na skoczka wymiaru Weissfloga było w Niemczech widoczne od momentu gdy pękł balon zwany Hannawaldem, a Martin Schmitt zaczął uważać za sukces znalezienie się w II serii konkursu, czyli od jakichś przynajmniej 6-7 lat.
Od czasu, kiedy niemiecką młodzieżą zajęli się „polscy” banici czyli Kuttin i Horngacher, w niemieckich skokach drgnęło. Dwa lata temu bodaj, w MŚJ w Zakopanem Niemcy zdobyli zarówno złoto indywidualnie jak i drużynowo. W zeszłym sezonie dwóch członków tamtej ekipy, Wank i Bodmer, stanęło na podium PŚ, czego naszym skoczkom z pominięciem mistrza, nie udało się zrobić, że przypomnę, przez prawie 24 lata (niechlubną passę przerwał tydzień temu Kamil Stoch).
W tym sezonie natomiast pojawiło się zjawisko o nazwie Severin Freund. Też był członkiem zwycięskiej drużyny z juniorskich MŚ. Mniej więcej od połowy grudnia Niemiec znajduje się w wysokiej dyspozycji. Pokazał to m.in. w T4S, gdzie w inauguracyjnym konkursie był 6-ty. To jednak co prezentuje od dwóch tygodni każe się głęboko zastanowić nad tym, czy Niemcy nie doczekali się w końcu swojego nowego Schmitta.
Na 6 rozegranych konkursów indywidualnych Freund zwyciężył 2 razy, raz był drugi, raz trzeci i raz 6-ty. Tylko w jednym z trzech zakopiańskich konkursów nieco skrewił, ale i tak był 15-ty. Styl, w jakim zaprezentował się w Sapporo i Willingen to jest próba najwyższej miary. Widać, że mamy do czynienia z dużym talentem. W locie jest jak forteca. Coś między Morgensternem a Koflerem. Widać też, jak ktoś ogląda konkursy, że chłopak ma mocną psychikę. Potrafi się skupić na tym co ważne, czyli na swoich zadaniach. Cały ten okołokonkursowy blichtr jest jest jakby obok niego.
Oczywiście za wcześnie, żeby po kilku czy kilkunastu nie wiem jak dobrych konkursach uznawać kogoś definitywnie za megagwiazdę. Ale ja tylko sygnalizuję.
Jakby co, to ja pierwszy zwróciłem na niego uwagę:).
Inne tematy w dziale Rozmaitości
