Imperium zła

ŻÓŁTY

CZERWONY

Pod koniec XIX wieku należał do grupy krajów egzotycznych, uważanych za „gasnące”

Pod koniec XIX wieku coraz skuteczniej panował niemal kolonialnie nad obiema Amerykami

Na przełomie XIX i XX wieku rozpoczął proces „otwarcia” na idee zachodnie (trzy zasady Sun Jat-sena, Liga Związkowa)

Na przełomie XIX i XX wieku trwał w politycznej doktrynie „izolacjonizmu” Jamesa Monroe’a (Ameryka dla Amerykanów)

100 lat temu uformował się w ustrój republikański, po obaleniu dynastii Quing w wyniku rewolucji Xinhai

100 lat temu „dosiadł” się do I Wojny robiąc biznesy z obiema stronami konfliktu, po czym objął przywództwo Ententy

Tuż po I Wojnie borykał się z wewnętrzną walką o władzę, w której rywalizowały siły republikańskie, komunistyczne i monarchistyczne

Tuż po I Wojnie dyskontował swoje biznesy wojenne przejmując od Ententy inicjatywę w sprawie reparacji niemieckich i podporządkowując Brytanię

W okresie międzywojennym, po Długim Marszu  postawił na współpracę z Krajem Rad, przyjmując za dobrą monetę doktrynę „władzy ludu” (silnie oponował Kuomintang)

W okresie międzywojennym postawił na Niemcy, dokonując licznych i wielkich fuzji strategicznych w przemyśle, łączności i finansach, decydująco wspierajjąc nazizm

Podczas II Wojny borykał się z ekspansją japońską, ustępując jej potencjałowi militarnemu

Podczas II Wojny powrócił do „izolacjonizmu” (biznesy wojenne), wyrwany z letargu przez Japonię

Pod koniec II Wojny wznowiono wewnętrzną rywalizację polityczną (Czang versus Mao), zakończoną ostateczną dominacją Mao i exodusem Czanga na Taiwan

Pod koniec II Wojny włączył się decydująco w działania europejskie i japońskie, w obu przypadkach przewłaszczając potencjał gospodarczy i naukowo-techniczny

Po II Wojnie stopniowo uczył się łączyć kulturową tradycję własną z globalnym trendem industrialnym (doświadczenia „tygrysów”)

Po II Wojnie uruchomił proces para-kolonialny wobec Europy, organizując ją poprzez Traktaty Rzymskie

Aż do rozpadu „obozu ZSRR” rozbudowywał wewnątrz niego własną filozofię geopolityczną, gospodarczo intensyfikował „drugoplanowość” (wielka produkcja, mały postęp)

Aż do 1989 roku czynnie „kopał jamy” pod geopolitycznymi projektami ZSRR, wciągając w nie papiestwo, Izrael oraz kraje kontrolowane w wyniku zamachów stanu, poprzez bazy

Po 1989 roku uruchomił gospodarcze projekty innowacyjne, w tym inwestycje i migracje wewnętrzne na gigantyczną skalę

Po 1989 roku przejął inicjatywę geopolityczną dążąc do „raz na zawsze” hegemonii globalnej, poprzez wasalizację regionów świata

PO 1989 ROKU DZIESIĄTKI MIKRO-PROCESÓW GEOPOLITYCZNYCH POWODOWAŁY, ŻE CZERWONY I ŻÓŁTY STAWALI SIĘ ŚMIERTELNYM ZAGROŻENIEM DLA SIEBIE NAWZAJEM

AZJA CENTRALNA STAWAŁA SIĘ REGIONEM NAJBARDZIEJ ATRAKCYJNYM GEOPOLITYCZNIE

Jako pierwszy z projektów globalnych – ogłosił koncept Nowego Jedwabnego Szlaku (na Zachodzie nazywany Eurasian Land Bridge)

Jako podstawowe zadanie geopolityczne ogłosił „walkę z terroryzmem”, a konkretnie: OŚ ZŁA (Axis of evil) w postaci Korei Płn., Iranu, Iraku

Konsekwentnie włącza w swoje plany inwestycyjne różnorodne kulturowo i cywilizacyjnie kraje, stawiając na dobrowolność

Konsekwentnie używa globalne instytucje finansowe, lokalne konflikty i globalną dominację militarną dla osaczenia Azji Centralnej

Początek otwartej wojny – zaadoptowanie rosyjskiego konceptu BRIC(S)

Początek otwartej wojny – „przechwycenie” rządu na Ukrainie

Przestrzenią, w której odbywa się wojna między Żółtym i Czerwonym są globalne finanse inwestycyjne: Żółty montuje koalicje mające charakter „spółdzielczy”, Czerwony montuje zwasalizowane siły kondotierskie

Narzędziami prowadzenia wojny jest teleinformatyka (narzędzie wzajemnej inwigilacji oraz  doskonalenia „chwytu klamrowego” Horatio Nelsona) – a także  bankowość inwestycyjna (narzędzie uruchamiania zasobów poza-finansowych w dyspozycji poszczególnych udziałowców-spółdzielców projektu Eurasian Land Bridge, z drugiej strony narzędzie dyscyplinowania „obozu czerwonego”)

Konflikty bliskowschodnie i środkowo-europejskie, a przede wszystkim krzyczące rozdarcie Europy (UE) w coraz bardziej dowodny sposób mają bezpośredni związek z czerwono-żółtą wojną o Azję Centralną

Czerwony jawnie ustawia się w roli globalnego terrorysty, burzącego wszelkie nielojalne („nie-swoje”) projekty inwestycyjne, by pozostałość eksploatować, postawiwszy na niej stopę. Żółty ustawia się w roli global-inwestora-animatora, włączającego do „spółdzielni” inwestorów podwykonawczych. Czerwony używa retoryki wojennej, Żółty używa słów „harmonia”, „tolerancja”, „różnorodność”. Czerwony wszędzie wstawia swoje macki inwigilacyjne i militarne – Żółty roztacza wizje na kształt „chińskiego marzenia”